Ustawa o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej

Artykuł 1.

Ustawa reguluje zasady pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej, wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, zwanych dalej „umowami długoterminowymi”, w tym zasady:

  1. przedterminowego rozwiązywania umów długoterminowych;
     
  2. finansowania kosztów powstałych w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych;
     
  3. wypłacania środków na pokrycie kosztów, o których mowa w pkt 2;
     
  4. obliczania, korygowania i rozliczania kosztów, o których mowa w pkt 2;
     
  5. funkcjonowania „Zarządcy Rozliczeń Spółka Akcyjna”, zwanego dalej „Zarządcą Rozliczeń S.A.”.

Opracowano na podstawie t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 569

Artykuł 2.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

  1. grupa kapitałowa – grupę kapitałową w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 61 i 245);
     
  2. jednostka wytwórcza – wyodrębniony zespół urządzeń służący do wytwarzania energii elektrycznej, opisany przez dane techniczne i handlowe;
     
  3. oddanie jednostki wytwórczej do użytku – przyłączenie jednostki wytwórczej do sieci elektroenergetycznej oraz dokonanie prób końcowych i ostatecznego odbioru, potwierdzonych w protokołach przeprowadzenia tych prób i odbioru;
     
  4. sieć elektroenergetyczna – sieć w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 220);
     
  5. sieć przesyłowa elektroenergetyczna – sieć przesyłową w rozumieniu art. 3 pkt 11a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
     
  6. okres korygowania – okres ustalony dla danego wytwórcy, od dnia rozwiązania umowy długoterminowej na podstawie umowy, o której mowa w art. 3 ust. 1, do dnia, w którym wygasałaby umowa długoterminowa, której wytwórca ten jest stroną, a jeżeli wytwórca jest stroną więcej niż jednej umowy długoterminowej lub, jeżeli wytwórca wchodzi w skład grupy kapitałowej – do dnia, w którym wygasałaby umowa długoterminowa o najdłuższym okresie obowiązywania, której stroną jest dany wytwórca lub inny wytwórca wchodzący w skład tej samej grupy kapitałowej, lecz w żadnym przypadku nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia 2025 r.;
     
  7. wytwórca – przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej będące stroną umowy długoterminowej, z wyłączeniem Polskich Sieci Elektroenergetycznych Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie;
     
  8. operator – podmiot pełniący funkcję operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego w rozumieniu art. 3 pkt 24 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
     
  9. opłata przejściowa – wynagrodzenie za usługę udostępniania krajowego systemu elektroenergetycznego, należne operatorowi, przeznaczane na pokrycie kosztów osieroconych, kosztów, o których mowa w art. 44, oraz kosztów działalności Zarządcy Rozliczeń S.A.;
     
  10. płatnik opłaty przejściowej – podmiot pełniący funkcję operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego w rozumieniu art. 3 pkt 25 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
     
  11. odbiorca końcowy – podmiot, o którym mowa w art. 3 pkt 13a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
     
  12. koszty osierocone – wydatki wytwórcy niepokryte przychodami uzyskanymi ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym po przedterminowym rozwiązaniu umowy długoterminowej, wynikające z nakładów poniesionych przez tego wytwórcę do dnia 1 maja 2004 r. na majątek związany z wytwarzaniem energii elektrycznej.


Artykuł 3.

1. Strony umowy długoterminowej, w terminie 150 dni od dnia wejścia w życie ustawy, mogą zawrzeć umowę o przedterminowym rozwiązaniu umowy długoterminowej, zwaną dalej „umową rozwiązującą”.

  1. Umowa rozwiązująca zawiera:

    1. oznaczenia stron umowy, ich siedziby i adresu;
       
    2. oznaczenie umowy długoterminowej, która ulega rozwiązaniu, w tym daty jej zawarcia, stron tej umowy oraz okresu jej obowiązywania;
       
    3. postanowienia dotyczące rozliczeń finansowych między stronami umowy za dostawy mocy i energii elektrycznej w okresie do dnia rozwiązania umowy długoterminowej na warunkach określonych w umowie długoterminowej;
       
    4. zgodę wytwórcy na otrzymanie środków na pokrycie kosztów osieroconych lub kosztów, o których mowa w art. 44, zgodnie z przepisami ustawy albo rezygnację z otrzymania tych środków;
       
    5. zobowiązanie do dokonywania zmian umowy tylko w takim zakresie, w jakim nie będą one naruszać przepisów ustawy;
       
    6. oznaczenie sądu właściwego do rozstrzygania sporów wynikających z umowy;
       
    7. podpisy stron umowy;
       
    8. datę zawarcia umowy.
       
  2. Umowa rozwiązująca powinna być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
     
  3. Wytwórca dołącza do umowy rozwiązującej oświadczenia o:

    1. uzyskaniu zgód na zawarcie umowy rozwiązującej, w szczególności:

      1. wierzycieli, których wierzytelności są zabezpieczone prawami wytwórcy wynikającymi z umowy długoterminowej, która ulega rozwiązaniu, zawierających oświadczenie o nieskorzystaniu z prawa postawienia tych wierzytelności w stan natychmiastowej wymagalności w związku z zawarciem przez wytwórcę umowy rozwiązującej,
         
      2. wierzycieli, których wierzytelności są zabezpieczone prawami wytwórcy wynikającymi z umowy długoterminowej zawartej przez Elektrownię Turów S.A., Elektrownię Opole S.A. lub Elektrownię Kozienice S.A., zawierających bezwarunkowe i nieodwołalne oświadczenie, że zawarcie umowy rozwiązującej nie będzie stanowić podstawy do wezwania do wykonania umowy poręczenia lub gwarancji w stosunku do tych poręczycieli i gwarantów, którzy przedstawią wierzycielom oświadczenia, że zawarcie umowy rozwiązującej nie spowoduje utraty przez właścicieli roszczeń posiadanych przez wierzycieli zabezpieczeń w postaci poręczenia lub gwarancji, zabezpieczających spłatę tych wierzytelności,
         
      3. podmiotów udzielających poręczeń lub gwarancji spłaty wierzytelności, o których mowa w lit. b;
         
    2. oddaniu jednostki wytwórczej do użytku przed dniem wejścia w życie ustawy.
       
  4. W przypadku gdy wytwórca nie oddał jednostki wytwórczej do użytku przed dniem wejścia w życie ustawy, a budowę tej jednostki rozpoczął przed dniem 1 maja 2004 r., umowa rozwiązująca zawiera dodatkowo określenie:

    1. wysokości nakładów zaplanowanych do poniesienia w latach 2005–2007;
       
    2. warunków technicznych tej jednostki wytwórczej objętej umową długoterminową.
       
  5. Zawarcie umowy rozwiązującej przez Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A., zwane dalej „PSE S.A.”, wymaga uprzedniej zgody Walnego Zgromadzenia PSE S.A.
     
  6. Wyrażenie przez wierzycieli zgód na zawarcie umów rozwiązujących z przyczyn określonych ustawą nie będzie stanowić podstawy do zgłoszenia przez poręczycieli lub gwarantów spłaty wierzytelności, o których mowa w ust. 4 pkt 1 lit. b, zarzutu o utracie przez wierzycieli praw z posiadanych gwarancji lub poręczeń.
     
  7. Umowy zawarte po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, nie stanowią umów rozwiązujących i nie stanowią podstawy do otrzymania środków na pokrycie kosztów osieroconych lub kosztów, o których mowa w art. 44.
     


Artykuł 4.

1. Wytwórca przekazuje egzemplarz umowy rozwiązującej Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, zwanemu dalej „Prezesem URE”, w terminie 7 dni od dnia jej zawarcia.

2. Prezes URE, w terminie 14 dni od upływu terminu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, pisemnie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki, operatora i Zarządcę Rozliczeń S.A. o zawartych umowach rozwiązujących; do informacji tej dołącza wykaz umów długoterminowych, które zostaną rozwiązane na mocy umów rozwiązujących.

Artykuł 5.

1. Przedterminowe rozwiązanie umów długoterminowych, na mocy umów rozwiązujących, następuje w pierwszym dniu miesiąca następującego po upływie 210 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki, po otrzymaniu informacji, o której mowa w art. 4 ust. 2, niezwłocznie ogłosi, w formie obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” dzień, w którym umowy długoterminowe ulegają przedterminowemu rozwiązaniu, oraz wykaz umów długoterminowych, które ulegają rozwiązaniu.

Artykuł 6.

1. Wytwórca po dokonaniu czynności, o której mowa w art. 4 ust. 1, otrzymuje środki na pokrycie kosztów osieroconych oraz kosztów, o których mowa w art. 44, na zasadach określonych w ustawie, chyba że złożył oświadczenie o rezygnacji z otrzymania tych środków.

  1. Łączna suma środków przekazanych wytwórcy na pokrycie kosztów osieroconych, zdyskontowanych na dzień 1 stycznia 2007 r., nie może przekroczyć ustalonej dla tego wytwórcy maksymalnej wysokości tych kosztów, określonej w załączniku nr 2 do ustawy, w cenach stałych na dzień 1 stycznia 2007 r.
     
  2. Łączna kwota środków przekazanych wytwórcy z tytułu kosztów, o których mowa w art. 44, zdyskontowanych na dzień 1 stycznia 2007 r. nie może przekroczyć ustalonej dla tego wytwórcy maksymalnej wysokości tych kosztów określonej w załączniku nr 2 do ustawy, w cenach stałych na dzień 1 stycznia 2007 r.
     


Artykuł 7.

Wytwórcy będącemu stroną umowy rozwiązującej nie może być udzielona pomoc publiczna na ratowanie lub restrukturyzację, bez zgody właściwych organów, w okresie korygowania i przez okres 10 lat następujących po zakończeniu tego okresu.

Artykuł 8.

Od dnia rozwiązania co najmniej jednej umowy długoterminowej na mocy umowy rozwiązującej, o którym mowa w art. 5 ust. 1:

  1. operator pobiera od płatnika opłaty przejściowej oraz od odbiorcy końcowego przyłączonego bezpośrednio do sieci przesyłowej elektroenergetycznej opłatę przejściową, obliczoną w sposób określony w art. 9 ust. 2;
     
  2. płatnik opłaty przejściowej pobiera od odbiorcy końcowego oraz od przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 9 ust. 4, opłatę za świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji, w skład której wchodzi także opłata za świadczenie na rzecz tego odbiorcy oraz przedsiębiorstwa usługi związanej z zakupem od operatora usługi udostępniania krajowego systemu elektroenergetycznego, zwaną dalej „opłatą końcową”, z uwzględnieniem stawek opłaty przejściowej, o których mowa w art. 11a.


Artykuł 9.

1. Operator uwzględnia w taryfie za usługi przesyłania energii elektrycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego stawki opłaty przejściowej, o których mowa w art. 11a, oraz warunki ich stosowania.

  1. Opłatę przejściową należną od:

    1. płatnika opłaty przejściowej oblicza się jako:

      1. sumę iloczynów stawki opłaty przejściowej, w odniesieniu do odbiorców końcowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, przyłączonych do sieci danego płatnika opłaty przejściowej oraz liczby tych odbiorców,
         
      2. sumę iloczynów stawki opłaty przejściowej i mocy umownej każdego odbiorcy końcowego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3, przyłączonego do sieci danego płatnika opłaty przejściowej,
         
    2. odbiorcy końcowego przyłączonego bezpośrednio do sieci przesyłowej elektroenergetycznej oblicza się jako iloczyn stawki opłaty przejściowej i mocy umownej tego odbiorcy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. c, albo pkt 3
       
  2. na podstawie danych rzeczywistych dotyczących liczby odbiorców i ich mocy umownej w danym okresie rozliczeniowym.
     
  3. Płatnik opłaty przejściowej ustala w taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego opłatę końcową równą wysokości:

    1. stawki opłaty przejściowej obowiązującej w danym roku w odniesieniu do odbiorców końcowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, wyrażonej w złotych na miesiąc – w przypadku odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1;
       
    2. odpowiadającej iloczynowi stawki opłaty przejściowej obowiązującej w danym roku w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3, i mocy umownej tych odbiorców – w przypadku odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3.
       
  4. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, niebędące płatnikiem opłaty przejściowej, ustala w taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej opłatę z tytułu świadczenia usługi dystrybucyjnej związanej z zakupem usługi udostępniania krajowego systemu elektroenergetycznego wynikającą z kosztu ponoszonego przez to przedsiębiorstwo w związku z uiszczaną na rzecz płatnika opłaty przejściowej opłatą końcową do wysokości ponoszonych kosztów.


Artykuł 10.

1. Stawki opłaty przejściowej kalkuluje się odrębnie w odniesieniu do odbiorców końcowych:

    1. pobierających energię elektryczną w gospodarstwie domowym, zużywających rocznie:

      1. poniżej 500 kWh energii elektrycznej,
         
      2. od 500 kWh do 1200 kWh energii elektrycznej,
         
      3. powyżej 1200 kWh energii elektrycznej;
         
    2. niewymienionych w pkt 1, których instalacje są przyłączone do sieci elektroenergetycznej:

      1. niskiego napięcia,
         
      2. średniego napięcia,
         
      3. wysokich i najwyższych napięć;
         
    3. których instalacje są przyłączone do sieci elektroenergetycznej wysokich i najwyższych napięć i którzy w roku kalendarzowym poprzedzającym o rok dany rok kalendarzowy, w którym są stosowane stawki opłaty przejściowej, zużyli nie mniej niż 400 GWh energii elektrycznej z wykorzystaniem nie mniej niż 60% mocy umownej, dla których koszt energii elektrycznej stanowi nie mniej niż 15% wartości ich produkcji.

      2. Stawki opłaty przejściowej w odniesieniu do odbiorców końcowych, o których mowa w ust. 1:

      1. pkt 1 – wyraża się w złotych na miesiąc;
         
      2. pkt 2 i 3 – wyraża się w złotych na miesiąc za kW mocy umownej.
         


Artykuł 11.

1. W okresie od dnia powstania obowiązku uiszczania opłaty przejściowej do dnia 31 grudnia 2008 r. stawki tej opłaty netto wynoszą:

1) 0,45 zł na miesiąc – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. a;
2) 1,90 zł na miesiąc – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. b;
3) 6,00 zł na miesiąc – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. c;
4) 1,65 zł na miesiąc na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. a;
5) 4,10 zł na miesiąc na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. b;
6) 7,65 zł na miesiąc na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. c;
7) 2,10 zł na miesiąc na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

2. Wysokość stawki, o której mowa w ust. 1, ulega obniżeniu proporcjonalnie do współczynnika, oznaczonego symbolem „SRn”, jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 5 ust. 1, nie zostaną rozwiązane, na mocy umów rozwiązujących, wszystkie umowy długoterminowe, o których mowa w załączniku nr 1 do ustawy.
3. Współczynnik oznaczony symbolem „SRn” oblicza się według wzoru:

SRn = KOmw / KOm

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

KOmw   - sumę kosztów osieroconych określonych w załączniku nr 2 do ustawy obliczoną dla wytwórców, którzy otrzymują środki na pokrycie kosztów osieroconych na zasadach określonych w ustawie,

KOm - sumę kosztów osieroconych określonych w załączniku nr 2 do ustawy.

4. (uchylony)


Artykuł 11a.

1. Stawki opłaty przejściowej od dnia 1 stycznia 2017 r. na miesiąc wynoszą netto:

  1. 0,45 zł – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. a;
     
  2. 1,90 zł – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. b;
     
  3. 6,50 zł – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. c;
     
  4. 1,65 zł na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. a;
     
  5. 3,80 zł na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. b;
     
  6. 3,93 zł na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. c;
     
  7. 1,10 zł na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.
     
2. Przez stawkę opłaty przejściowej netto, o której mowa w ust. 1, rozumie się stawkę tej opłaty pomniejszoną o należny podatek od towarów i usług.

Artykuł 12.

(uchylony)

Artykuł 13.

(uchylony)

Artykuł 14.

1.Płatnicy opłaty przejściowej przekazują operatorowi informacje zawierające dane rzeczywiste o:

  1. liczbie odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1,
     
  2. mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3
     
 - do 6. dnia miesiąca następującego po okresie rozliczeniowym.
2. Okresem rozliczeniowym, gdy rozliczenia są dokonywane między:
 
1) operatorem a:
 
a) płatnikiem opłaty przejściowej,
 
b) odbiorcą końcowym przyłączonym bezpośrednio do sieci przesyłowej elektroenergetycznej
 
– jest miesiąc kalendarzowy;
 
2) płatnikiem opłaty przejściowej a:
 
a) odbiorcą końcowym,
 
b) przedsiębiorstwem, o którym mowa w art. 9 ust. 4
 
– jest okres, w którym są dokonywane rozliczenia za energię elektryczną i usługi przesyłowe.


Artykuł 15.

1. Płatnik opłaty przejściowej przekazuje operatorowi, w terminie określonym w umowie zawartej z tym operatorem, środki z tytułu opłaty przejściowej, obliczone w sposób, o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a i b, za okres rozliczeniowy.

  1. Odbiorca końcowy przyłączony bezpośrednio do sieci przesyłowej elektroenergetycznej przekazuje operatorowi środki z tytułu opłaty przejściowej, w terminie określonym w umowie zawartej z tym operatorem.
     
  2. Operator gromadzi środki z tytułu opłaty przejściowej, pomniejszone o należny podatek od towarów i usług, na wyodrębnionym rachunku bankowym, zwanym dalej „rachunkiem operatora”.
     


Artykuł 16.

(uchylony)

Artykuł 17.

1. Operator przekazuje Zarządcy Rozliczeń S.A. informację o środkach zgromadzonych z tytułu opłaty przejściowej za dany okres rozliczeniowy na rachunku operatora oraz o wysokości odsetek od tych środków, w terminie do 23. dnia miesiąca następującego po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

  1. Zarządca Rozliczeń S.A., w terminie 7 dni od dnia otrzymania informacji, wystawia na jej podstawie notę księgową dla operatora.
     
  2. Operator, w terminie 7 dni roboczych od dnia otrzymania noty księgowej, przekazuje na wyodrębniony rachunek bankowy Zarządcy Rozliczeń S.A., zwany dalej „rachunkiem opłaty przejściowej”, środki w wysokości wynikającej z noty księgowej.
     


Artykuł 18.

1. Zarządca Rozliczeń S.A. od dnia przedterminowego rozwiązania umów długoterminowych na mocy umów rozwiązujących, o którym mowa w art. 5 ust. 1, tworzy, na rachunku opłaty przejściowej, zasób środków dla utrzymania płynności wypłat środków na pokrycie kosztów osieroconych oraz kosztów, o których mowa w art. 44, zwany dalej „zasobem płynnościowym”.

  1. Począwszy od 2009 r. wysokość zasobu płynnościowego, oznaczoną symbolem „Bi”, dla każdego roku „i”, oblicza się według wzoru:
     
 Bi = 1,1 Σ KOr(i-1) - bi Σ KOWZ(i-1)
              p                     p

 
gdzie poszczególne symbole oznaczają:

 p – wytwórcę,
  KOr(i–1) – kwotę kosztów osieroconych obliczoną dla wytwórcy, który:
1) do wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, dołączył oświadczenie o wyborze korekty, o której mowa w art. 30 ust. 1, według wzoru:

                                                    i-1
KOr(i–1)  = K OZ3(i-1) (1 + Si) П (1+sj)
                                                   j=2007

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 
KOZ3(i–1) – kwotę kosztów osieroconych określoną w załączniku nr 3 do ustawy, dla roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy „i”,
 
j – kolejne lata pomiędzy rokiem 2007 a rokiem „i–1”,
 
si – stopę aktualizacji w wysokości równej stopie aktualizacji, oznaczonej symbolem „sj”, z roku poprzedniego,
 
sj – stopę aktualizacji równą rentowności pięcioletnich obligacji skarbowych emitowanych na najbliższy dzień poprzedzający dzień 30 czerwca danego roku „j”, według danych opublikowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz Główny Urząd Statystyczny, powiększonej o różnicę pomiędzy stopą kredytu redyskontowego a stopą depozytową Narodowego Banku Polskiego obowiązującymi w dniu 30 czerwca danego roku „j”;
 
2) do wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, w roku „i–2”, dołączył oświadczenie o wyborze korekty, o której mowa w art. 30 ust. 2, w wysokości określonej dla tego wytwórcy dla roku „i–1” w załączniku nr 4 do ustawy,
bi – współczynnik korygujący, który wynosi:
– 0,9 dla roku „i” obejmującego 2009 r. i 2010 r.,
– 0,5 dla roku „i” od roku 2011 do roku 2026,
KOWZ (i–1) – kwotę zaliczki na rok „i”, w wysokości określonej we wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 1.

3. Wysokość zasobu płynnościowego, oznaczoną symbolem „Bi”, w danym roku „i”, oblicza się z uwzględnieniem tych wytwórców, dla których nie dokonano korekty, o której mowa w art. 31 ust. 1, i nie wypłacono im kwoty kosztów osieroconych w wysokości określonej w załączniku nr 3 do ustawy.
 
4. Jeżeli kwota środków na rachunku opłaty przejściowej oraz na lokatach, o których mowa w art. 54 ust. 1, jest niewystarczająca na wypłatę środków w ramach korekt, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2, art. 31 ust. 1 oraz w art. 46 ust. 1, Zarządca Rozliczeń S.A. zaciąga zadłużenie na finansowanie tych wypłat.
 
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, Zarządca Rozliczeń S.A. wypłaca wytwórcy w terminie, o którym mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1, część środków wynikających z korekty, o której mowa w art. 30 ust. 1 lub 2 oraz art. 46 ust. 1, proporcjonalnie do udziału danego wytwórcy w ogólnej sumie środków przeznaczonych na wypłatę korekt, a pozostałą część środków Zarządca Rozliczeń S.A. wypłaca w terminie do dnia 31 grudnia roku, w którym dokonywane są te korekty.
 
6. (uchylony)
 
7. (uchylony)
 
8. (uchylony)


Artykuł 19.

1. W przypadku uzyskania przez Zarządcę Rozliczeń S.A. środków z tytułu:

  1. odsetek od środków zgromadzonych na rachunku opłaty przejściowej,
     
  2. lokat, o których mowa w art. 54 ust. 1,
     
  3. dodatniej różnicy między sumą kwot otrzymanych od wytwórców w wyniku korekt, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2, art. 31 ust. 1 oraz art. 46 ust. 1, a sumą kwot wypłaconych na pokrycie kosztów osieroconych w wyniku tych korekt
     
 - suma tych środków jest przeznaczana na pokrycie kosztów osieroconych.


  1. Jeżeli w wyniku uwzględnienia środków, o których mowa w ust. 1, stawka opłaty przejściowej w danym roku byłaby mniejsza niż jeden grosz, nie pobiera się opłaty przejściowej.
     
  2. (uchylony)
     


Artykuł 20.

1. Operator tworzy rezerwę, w ciężar kosztów, do wysokości środków uzyskanych z opłaty przejściowej, pomniejszonych o należy podatek od towarów i usług. Utworzenie rezerwy następuje w terminie, w którym opłata przejściowa stanie się należna.

  1. Rezerwę, o której mowa w ust. 1, zwiększa się także o odsetki od środków zgromadzonych na rachunku operatora, jeżeli odsetki te stanowią u operatora przychód w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, 1926, 1933 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 60).
     
  2. Zmniejszenie lub rozwiązanie rezerwy, o której mowa w ust. 1, następuje w miesiącu, w którym operator przekaże środki na rachunek opłaty przejściowej albo ustaną przyczyny jej utworzenia. Równowartość zmniejszonej lub rozwiązanej rezerwy stanowi u operatora przychód w rozumieniu ustawy, o której mowa w ust. 2, w dacie dokonania tej czynności.
     
  3. Środki przekazane przez operatora na rachunek opłaty przejściowej stanowią u operatora koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy, o której mowa w ust. 2, w dacie ich przekazania.
     
  4. Środki uzyskane z opłaty przejściowej oraz środki, o których mowa w art. 19 ust. 1, nie stanowią przychodu Zarządcy Rozliczeń S.A. w rozumieniu ustawy, o której mowa w ust. 2.
     
  5. Środki przekazane przez Zarządcę Rozliczeń S.A. na rzecz wytwórcy nie stanowią u Zarządcy Rozliczeń S.A. kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy, o której mowa w ust. 2.
     


Artykuł 21.

1. Opłatę przejściową pobiera się nie dłużej niż do końca czwartego roku kalendarzowego następującego po roku, w którym zakończył się najdłuższy okres korygowania, z zastrzeżeniem ust. 2.

  1. Okres pobierania opłaty przejściowej, o którym mowa w ust. 1, może zostać skrócony przez ministra właściwego do spraw energii, o ile wytwórcy otrzymają pełne kwoty należne im na podstawie niniejszej ustawy i Zarządca Rozliczeń S.A. spłaci zadłużenie, o którym mowa w art. 18 ust. 4.
     
  2. Zarządca Rozliczeń S.A, po przekazaniu wytwórcom pełnych kwot należnych im na podstawie niniejszej ustawy i spłacie zadłużenia, o którym mowa w art. 18 ust. 4, niezwłocznie pisemnie informuje ministra właściwego do spraw energii.
     
  3. Minister właściwy do spraw energii po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 3, niezwłocznie ogłosi, w formie obwieszczenia, w dzienniku urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, rok, w którym wygaśnie obowiązek uiszczania opłaty przejściowej.


Artykuł 22.

1. Zarządca Rozliczeń S.A. wypłaca wytwórcy środki na pokrycie kosztów osieroconych w formie zaliczki na poczet tych kosztów za dany rok, zwanej dalej „zaliczką”, oraz jako środki wynikające z dodatnich wartości korekt, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2 oraz art. 31 ust. 1.

2. Zaliczki wypłaca się w czterech równych ratach w danym roku, w terminie do dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, za który ma być wypłacana.

  1. W roku, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy długoterminowej na mocy umowy rozwiązującej, zaliczki wypłaca się w wysokości wynikającej z kwot określonych w załączniku nr 4 do ustawy, dla danego wytwórcy.
     
  2. Pierwszą ratę zaliczki w roku, w którym nastąpiło przedterminowe rozwiązanie umów długoterminowych na podstawie umów rozwiązujących, wypłaca się w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po upływie 120 dni od dnia, w którym nastąpiło przedterminowe rozwiązanie umów długoterminowych na mocy umów rozwiązujących, w wysokości określonej w ust. 6. Rat zaliczek, przewidzianych do wypłaty za kwartały poprzedzające kwartał, w którym przedterminowo rozwiązane zostaną umowy długoterminowe, nie wypłaca się.
     
  3. Kolejne raty zaliczki za rok, o którym mowa w ust. 4, wypłaca się w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po upływie miesiąca od zakończenia kwartału, za który mają być wypłacone.
     
  4. Pierwszą ratę zaliczki wypłaca się w wysokości równej iloczynowi kwoty określonej w załączniku nr 4 do ustawy dla danego wytwórcy i ilorazu liczby dni między dniem, w którym nastąpiło przedterminowe rozwiązanie umów długoterminowych na mocy umów rozwiązujących, a ostatnim dniem tego kwartału oraz ilości dni w tym kwartale.
     


Artykuł 23.

Wytwórca, którego umowa długoterminowa została rozwiązana na mocy umowy rozwiązującej, przekazuje niezwłocznie Zarządcy Rozliczeń S.A. numer rachunku bankowego, na który będą przekazywane środki na pokrycie kosztów osieroconych, oraz informuje o każdej zmianie numeru tego rachunku.

Artykuł 24.

1. Wytwórca, w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku, składa Prezesowi URE wniosek o wypłatę zaliczki na następny rok kalendarzowy.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
 
1) oznaczenie wytwórcy – jego firmę, siedzibę i adres;
 
2) wysokość wnioskowanej kwoty zaliczki;
 
3) oznaczenie roku, którego wniosek dotyczy.
 
3. Do wniosku należy dołączyć oświadczenie o wyborze sposobu dokonania korekty, o której mowa w art. 30 ust. 1 albo ust. 2.
 
4. Prezes URE, w drodze decyzji administracyjnej, ustala zaktualizowaną na dany rok „i” kwotę kosztów osieroconych, o której mowa w załączniku nr 3 do ustawy, oznaczoną symbolem „KOAZ3i”, dla danego wytwórcy na rok następny, według wzoru:

                          i
KOAZ3i = KOZ3i П ( 1 + sj )
                       j=2007

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 
KOZ3i – kwotę kosztów osieroconych, o której mowa w załączniku nr 3 do ustawy, dla danego roku „i”,
 
j – kolejne lata między rokiem 2007 a rokiem „i”,
 
sj – stopę aktualizacji, o której mowa w art. 18 ust. 2.
 
5. Obliczoną zaktualizowaną na dany rok „i” kwotę kosztów osieroconych Prezes URE ogłasza w Biuletynie URE do dnia 31 lipca każdego roku.
 
6. Wytwórca nie może wnioskować o kwotę zaliczki wyższą niż:
 
1) określoną dla danego roku „i” kwotę zaliczki ogłoszoną przez Prezesa URE, o której mowa w ust. 5, w przypadku, gdy korekta dokonywana będzie na zasadach określonych w art. 30 ust. 1, albo 

2) 120% kwoty określonej dla danego roku „i” w załączniku nr 4 do ustawy w przypadku, gdy korekta dokonywana będzie na zasadach określonych w art. 30 ust. 2.


Artykuł 25.

1. Od decyzji administracyjnej, o której mowa w art. 24 ust. 4, wytwórcy służy odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – sądu ochrony konkurencji i konsumentów, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

  1. Postępowanie w sprawie odwołania, o którym mowa w ust. 1, toczy się według przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822, z późn. zm.1)) o postępowaniu w sprawach z zakresu regulacji energetyki.
     
  2. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji administracyjnej.
     
  3. Do postanowień wydanych przez Prezesa URE, na które przysługuje zażalenie, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
     
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2016 r. poz. 1823, 1860, 1948, 2138, 2199, 2260 i 2261 oraz z 2017 r. poz. 67, 85 i 187.



Artykuł 26.

1. Prezes URE, do dnia 30 września roku poprzedzającego rok, za który zaliczki mają być wypłacane, przekazuje Zarządcy Rozliczeń S.A. informacje o wysokości zaliczki wnioskowanej przez wytwórcę.

  1. Zarządca Rozliczeń S.A. wypłaca wytwórcy zaliczkę, w wysokości określonej we wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 1.
     
  2. Prezes URE uwzględnia kwotę wypłaconej wytwórcy zaliczki za dany rok w obliczeniach wysokości korekty, o której mowa w art. 30 ust. 1 lub 2, dla tego wytwórcy.
     


Artykuł 27.

1. Wysokość kosztów osieroconych wytwórcy, oznaczonych symbolem „KO”, oblicza się według wzoru:

KO = N − SD − R − P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

N – wartość księgową netto rzeczowych środków trwałych i środków trwałych w budowie zaktualizowaną na koniec 2004 r. pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne z lat 2005–2006, z uwzględnieniem ust. 2,

SD – sumę zaktualizowanej wartości wyników finansowych netto z działalności operacyjnej wytwórcy, skorygowanych o amortyzację, dostępnych do obsługi zainwestowanego kapitału własnego i obcego od dnia 1 stycznia 2007 r. do roku, w którym wygasa najdłuższa umowa długoterminowa danego wytwórcy, obliczaną w sposób określony w ust. 3,
 
R – wartość aktywów danego wytwórcy po zakończeniu okresu korygowania, obliczaną w sposób określony w ust. 5,
 
P – wysokość dotacji i umorzeń związanych z majątkiem służącym do wytwarzania energii elektrycznej objętym umowami długoterminowymi.

2. Przy obliczaniu wartości „N”, o której mowa w ust. 1:
 
1) wartość księgową netto rzeczowych środków trwałych i środków trwałych w budowie zaktualizowaną na koniec 2004 r. oblicza się dla wytwórców, u których:
 
a) dokonano przeszacowania majątku – jako sumę zaktualizowanej wartości księgowej netto rzeczowych środków trwałych w roku, w którym dokonano przeszacowania majątku i nakładów na środki trwałe, poniesionych w okresie od dnia przeszacowania tego majątku i nakładów na środki trwałe do dnia 31 grudnia 2004 r., pomniejszonych o sumę odpisów amortyzacyjnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej,
 
b) nie dokonano przeszacowania majątku – jako sumę zaktualizowanej wartości nakładów na środki trwałe, pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej;
 
2) wartości nakładów na środki trwałe poniesione do dnia 31 grudnia 2004 r., pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, aktualizuje się skorygowanym skumulowanym wskaźnikiem zmian cen nakładów inwestycyjnych, obliczonym jako iloczyn wskaźników zmian tych cen w poszczególnych latach, pomniejszonych o 3 punkty procentowe, przy czym, jeżeli wskaźnik ten za dany rok wynosi mniej niż 3 punkty procentowe, przyjmuje się wskaźnik równy jeden; aktualizacji tej dokonuje się za okres od dnia przeszacowania majątku w przypadku, o którym mowa w pkt 1 lit. a, albo od dnia poniesienia wydatków w przypadku, o którym mowa w pkt 1 lit. b, do dnia 31 grudnia 2004 r.;

 
3) w obliczeniach zaktualizowanej wartości księgowej netto rzeczowych środków trwałych uwzględnia się wartość planowanych nakładów inwestycyjnych w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., jeżeli koszty związane z dokończeniem rozpoczętej inwestycji będą niższe od kosztów powstałych w wyniku zaniechania jej kontynuowania – w przypadku wytwórcy, który do dnia wejścia w życie ustawy nie oddał do użytku jednostki wytwórczej objętej umową długoterminową.
 
3. Sumę, oznaczoną symbolem „SD”, o której mowa w ust. 1, oblicza się według wzoru:

      Wdkj
 SD = Σ --------------
          j    ( 1+ rt )
 
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 
j – kolejne lata począwszy od roku 2007 do ostatniego roku okresu korygowania,
 
Wdkj – wartość wyniku finansowego netto z działalności operacyjnej wytwórcy, skorygowanego o amortyzację, dostępnego do obsługi zainwestowanego kapitału własnego i obcego dla roku kalendarzowego „j”, przy czym wartość wyniku finansowego netto dla roku, w którym wygasa najdłuższa umowa długoterminowa danego wytwórcy, jest pomniejszona proporcjonalnie do ilości dni obowiązywania tej umowy w tym roku, obliczaną w sposób określony w ust. 4,
 
r – stopę dyskonta równą wielkości średnioważonego kosztu kapitału,
 
t – liczbę lat między rokiem 2007 a rokiem „j”.
 
4. Wartość wyniku finansowego, oznaczonego symbolem „Wdkj”, o którym
mowa w ust. 3, oblicza się według wzoru:

Wdkj = ( Dj - Kj ) ( 1- Tj ) + Aj
 
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 
Dj – przychody ze sprzedaży energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym,
 
Kj – koszty działalności operacyjnej związanej ze sprzedażą energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych,
 
Tj – obowiązującą w danym roku stawkę podatku dochodowego od osób prawnych; w przypadku gdy różnica przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym i kosztów działalności operacyjnej związanej ze sprzedażą energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych, pomniejszoną o koszty finansowe wynikające z zobowiązań związanych z umowami długoterminowymi oraz koszty finansowe konieczne do poniesienia ze względu na utrzymanie płynności finansowej jest ujemna, to należy przyjąć stawkę podatku dochodowego od osób prawnych równą zero,
 
Aj – amortyzację w odniesieniu do rzeczowych środków trwałych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, o których mowa w symbolu „N”, obliczaną zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 20 ust. 2, dla roku kalendarzowego „j”, przy czym wartość amortyzacji dla roku, w którym wygasa najdłuższa umowa długoterminowa danego wytwórcy, pomniejsza się proporcjonalnie do ilości dni obowiązywania tej umowy w tym roku.
 
5. Wartość aktywów, oznaczoną symbolem „R”, o której mowa w ust. 1, oblicza się według wzoru:

          Nk - Σ Aj
R = --------------------
          ( 1 + r )t1

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 
Nk – wartość księgową netto rzeczowych środków trwałych i środków trwałych w budowie na koniec 2004 r. pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne z lat 2005–2006,
 
j – kolejne lata począwszy od roku 2007 do ostatniego roku okresu korygowania,
 
Aj – amortyzację, o której mowa w ust. 4,
 
r – stopę dyskonta równą wielkości średnioważonego kosztu kapitału,
 
t1 – liczbę lat między rokiem 2007 a ostatnim rokiem okresu korygowania.
 


Artykuł 28.

1. Wytwórca będący stroną umowy rozwiązującej przekazuje Prezesowi URE, w terminie do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego, dane niezbędne do obliczenia korekt, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2, art. 31 ust. 1 oraz art. 46, dotyczące:

  1. wartości wyniku finansowego, oznaczonego symbolem „Wdkj”, o którym mowa w art. 27 ust. 3,
     
  2. wielkości sprzedaży energii elektrycznej oraz wysokości cen za tę energię,
     
  3. wytwarzania energii elektrycznej oraz kosztów jej wytwarzania,
     
  4. wysokości kosztów nieodebranego paliwa gazowego, o których mowa w art. 44 ust. 1
     
 - za rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym dane są przekazywane.

  1. Jeżeli wytwórca będący stroną umowy rozwiązującej wchodzi w skład grupy kapitałowej, do przekazywania danych, o których mowa w ust. 1, są obowiązane także, wchodzące w skład tej grupy, inne podmioty wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w jednostkach wytwórczych wymienionych w załączniku nr 7 do ustawy.
     
  2. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do wytwórcy, który zrezygnował z otrzymania środków na pokrycie kosztów osieroconych.
     
  3. Prezes URE, do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego, informuje wytwórców i inne podmioty wchodzące w skład grupy kapitałowej o szczegółowym zakresie i sposobie przekazania danych, o których mowa w ust. 1.
     
  4. Wytwórcy i inne podmioty, o których mowa w ust. 2, są obowiązane przekazać Prezesowi URE, na jego żądanie, informacje i dane niezbędne do dokonania obliczeń korekt, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2, art. 31 ust. 1 oraz art. 46 ust. 1, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji prawnie chronionych.
     


Artykuł 29.

1. Prezes URE opracowuje i przedstawia ministrowi właściwemu do spraw energii, corocznie do dnia 30 kwietnia, sprawozdanie z wykonania zadań wynikających z ustawy.

  1. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności informacje dotyczące:

    1. kalkulacji kosztów osieroconych za rok poprzedni;
       
    2. zmiany sytuacji na rynku energii elektrycznej, z uwzględnieniem cech rynku energii, o których mowa w art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
       
  2. Minister właściwy do spraw energii na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 57, opracowuje i przedstawia Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanemu dalej „Prezesem UOKiK”, corocznie do dnia 31 maja, raport z realizacji ustawy.
     
  3. Prezes UOKiK przekazuje Komisji Europejskiej, corocznie do dnia 30 czerwca, raport, o którym mowa w ust. 3.
     


Artykuł 30.

1. Prezes URE, do dnia 31 lipca każdego roku kalendarzowego „i”, w drodze decyzji administracyjnej, ustala wysokość korekty rocznej kosztów osieroconych, oznaczoną symbolem „KO(i–1)”, dla roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, dla wytwórcy, który w oświadczeniu, o którym mowa w art. 24 ust. 3, wskazał ten sposób dokonywania korekty, według wzoru:

                                        ΔWdk(i-1)              i-1
ΔKO(i-1) = ( KOZ3(i-1) - -------------------- )     П    ( 1 + sj ) -  KOZW(i-1)
                                     ( 1 + r1 )i-2006    j=2007
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 
KOZ3(i–1) – kwotę kosztów osieroconych dla danego wytwórcy określoną w załączniku nr 3 do ustawy, dla roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy „i”,
 
i – rok, w którym jest obliczana korekta roczna kosztów osieroconych,
 
j – kolejne lata między rokiem 2007 a rokiem poprzedzającym dany rok kalendarzowy „i”,
 
sj – stopę aktualizacji, o której mowa w art. 18 ust. 2,
 
ΔWdk(i–1) – różnicę między rzeczywistą wartością wyniku finansowego netto z działalności operacyjnej, skorygowanego o amortyzację, dostępnego do obsługi zainwestowanego kapitału własnego i obcego dla roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy „i”, w którym jest obliczana korekta roczna kosztów osieroconych, a prognozowaną wartością tego wyniku dla roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy „i”, w którym jest obliczana ta korekta, określoną w załączniku nr 5 do ustawy,
 
KOZW(i–1) – wypłaconą wytwórcy kwotę zaliczek na poczet kosztów osieroconych w roku poprzedzającym dany rok kalendarzowy „i”,
 
r1 – stopę dyskonta, określoną w załączniku nr 6 do ustawy.

2. Prezes URE do dnia 31 lipca każdego roku ustala, w drodze decyzji administracyjnej, wysokość korekty rocznej kosztów osieroconych, oznaczoną symbolem „KO(i–1)”, dla roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, dla wytwórcy, który w oświadczeniu, o którym mowa w art. 24 ust. 3, wskazał ten sposób dokonywania korekty, według wzoru:

ΔKO(i-1) = Ws ( Rk(i-1) + Ok(i-1) ) - Wdk(i-1) - KOZW(i-1)
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 
Ws – wskaźnik wcześniejszej spłaty zadłużenia, równy:
 
– 1,2 dla wytwórcy, który do wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, dołączył zobowiązanie o przeznaczeniu co najmniej 20% kwoty wynikającej z raty spłaty zadłużenia i odsetek, o których mowa w symbolach Rk(i–1) i Ok(i–1), w roku, którego dotyczy wniosek, na przedterminową spłatę zadłużenia wynikającego z umów kredytowych i umów pożyczek:
 
a) na finansowanie nakładów na rzeczowe środki trwałe i środki trwałe w budowie, oznaczone symbolem N, o którym mowa w art. 27 ust. 1, zawartych przed dniem 1 maja 2004 r., a dla wytwórców, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie oddali jednostki wytwórczej do użytku, zawartych do dnia 1 stycznia 2007 r.,
 
b) na refinansowanie zobowiązań, o których mowa w lit. a,
 
– 1 dla pozostałych wytwórców,
 
Rk(i–1) – ratę spłaty zadłużenia spłaconego w roku „i–1”, wynikającego z umów kredytowych, umów pożyczek, umowy o emisję obligacji i papierów dłużnych – zawartych przed dniem 1 maja 2004 r. – a dla wytwórców, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie oddali jednostki wytwórczej do użytku, zawartych do dnia 1 stycznia 2007 r. – na finansowanie nakładów na rzeczowe środki trwałe i środki trwałe w budowie, oznaczone symbolem N, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
 
Ok(i–1) – kwotę odsetek zapłaconych w roku „i–1”, wynikających z umów kredytowych, umów pożyczek, umowy o emisję obligacji i papierów dłużnych – zawartych przed dniem 1 maja 2004 r. – a dla wytwórców, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie oddali jednostki wytwórczej do użytku, zawartych do dnia 1 stycznia 2007 r. – na finansowanie nakładów na rzeczowe środki trwałe i środki trwałe w budowie, oznaczone symbolem N, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
 
Wdk(i–1) – wartość wyniku finansowego na działalności operacyjnej wytwórcy, skorygowanego o amortyzację, o którym mowa w art. 27 ust. 3, w roku „i–1”,
 
KOZW(i–1) – kwotę zaliczek, o których mowa w ust. 1,
 
i – rok, w którym jest obliczana korekta roczna kosztów osieroconych.
 
3. W przypadku refinansowania przez wytwórców zobowiązań wynikających z umów kredytu, pożyczki lub zobowiązań z tytułu emisji papierów wartościowych, zaciągniętych przed dniem 1 maja 2004 r. na finansowanie nakładów na rzeczowe środki trwałe i środki trwałe w budowie, oznaczone symbolem N, o którym mowa w art. 27 ust. 1, koszty ponoszone przez wytwórców wynikające z refinansowania są uwzględniane w symbolach Rk(i–1), Ok(i–1), o których mowa w ust. 2, do wysokości nie wyższej niż wynikającej z kwot określonych w załączniku nr 4 do ustawy dla danego wytwórcy w danym roku.
 
4. Przepisy ust. 3 stosuje się do zobowiązań, o których mowa w ust. 3, zaciągniętych przed dniem 1 stycznia 2007 r. przez wytwórców, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy nie oddali jednostki wytwórczej do użytku.
 
5. Wytwórca, który nie dokona przedterminowej spłaty zadłużenia, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany zwrócić kwotę równą 0,2 kwoty wynikającej z raty spłaty zadłużenia i odsetek, o których mowa w symbolach Rk(i–1) i Ok(i–1), w terminie, o którym mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1, wraz z odsetkami, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 2.
 
6. Prezes URE niezwłocznie pisemnie informuje Zarządcę Rozliczeń S.A. o wysokości korekty, o której mowa w ust. 1 lub 2.
 
7. Przepis art. 25 stosuje się odpowiednio, w przypadku odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 1 lub 2.

 


Artykuł 31.

1.Prezes URE, do dnia 31 sierpnia roku „i” następującego po zakończeniu okresu korygowania, w drodze decyzji administracyjnej, ustala dla wytwórcy wysokość korekty końcowej kosztów osieroconych, oznaczonej symbolem „KK(i–1)”, według wzoru:

                         i-1        KOWj           i-1
Kk(i-1) = { KOn - Σ [ ----------------- ] } П  ( 1 + sj )
                           j=2007i-1                 j=2007
                                П ( 1 + sj )
                             j=2007

Nw – zaktualizowaną wartość księgową netto rzeczowych środków trwałych i środków trwałych w budowie oznaczoną symbolem „N”, o której mowa w art. 27, skorygowaną o różnicę między planowaną wartością nakładów inwestycyjnych rozpoczętych przed dniem 1 maja 2004 r. i kontynuowanych zgodnie z umową długoterminową po tym dniu do dnia 31 grudnia 2007 r. a rzeczywiście poniesioną wartością tych nakładów,

u – rok, w którym nastąpiło przedterminowe rozwiązanie umów długoterminowych na mocy umów rozwiązujących,

n – kolejne lata między rokiem 2007 a rokiem „u”,

An – amortyzację w odniesieniu do rzeczowych środków trwałych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, o których mowa w symbolu „N”, o której mowa w art. 27 ust. 4, dla danego roku „n”,

tn0 – liczbę dni w roku „n”,

tn1 – liczbę dni w danym roku „n”, w okresie od dnia 1 stycznia do dnia, w którym nastąpiło przedterminowe rozwiązanie umów długoterminowych na mocy umów rozwiązujących,

Wdkwj – rzeczywistą wartość wyniku finansowego netto na działalności operacyjnej, skorygowanego o amortyzację, dostępnego do obsługi zainwestowanego kapitału własnego i obcego w okresie korygowania, obliczoną w sposób określony w art. 27 ust. 4,

r1 – stopę dyskonta określoną w załączniku nr 6 do ustawy,

R – wartość aktywów danego wytwórcy po zakończeniu okresu korygowania, obliczaną w sposób określony w art. 27 ust. 5,

P – wielkość, o której mowa w art. 27 ust. 1,

j – kolejne lata kalendarzowe między rokiem 2007 a ostatnim rokiem okresu korygowania,

Mj – kwotę zmniejszenia lub zwiększenia wysokości korekty rocznej kosztów osieroconych, o której mowa w art. 37 ust. 3,

sj – stopę aktualizacji, o której mowa w art. 18 ust. 2.

2. Należną kwotę kosztów osieroconych, oznaczoną symbolem „KOn”, o której mowa w ust. 1, oblicza się według wzoru:

                    u        tn1      i-1      Wdkwj                       i-1          |Mj|
KOn = Nw - Σ An -------  - Σ [ ------------------ ] - R - P - Σ [ --------------------- ]
               n=2007   tn0        j=u  ( 1 + r1 ) j-2006            j=u    i-1
                                                                                         П ( 1 + sj )
                                                                                     j=2007

 

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Nw – zaktualizowaną wartość księgową netto rzeczowych środków trwałych i środków trwałych w budowie oznaczoną symbolem „N”, o której mowa w art. 27, skorygowaną o różnicę między planowaną wartością nakładów inwestycyjnych rozpoczętych przed dniem 1 maja 2004 r. i kontynuowanych zgodnie z umową długoterminową po tym dniu do dnia 31 grudnia 2007 r. a rzeczywiście poniesioną wartością tych nakładów,
 
u – rok, w którym nastąpiło przedterminowe rozwiązanie umów długoterminowych na mocy umów rozwiązujących,
 
n – kolejne lata między rokiem 2007 a rokiem „u”,
 
An – amortyzację w odniesieniu do rzeczowych środków trwałych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, o których mowa w symbolu „N”, o której mowa w art. 27 ust. 4, dla danego roku „n”,
 
tn0 – liczbę dni w roku „n”,
 
tn1 – liczbę dni w danym roku „n”, w okresie od dnia 1 stycznia do dnia, w którym nastąpiło przedterminowe rozwiązanie umów długoterminowych na mocy umów rozwiązujących,
 
Wdkwj – rzeczywistą wartość wyniku finansowego netto na działalności operacyjnej, skorygowanego o amortyzację, dostępnego do obsługi zainwestowanego kapitału własnego i obcego w okresie korygowania, obliczoną w sposób określony w art. 27 ust. 4,
 
r1 – stopę dyskonta określoną w załączniku nr 6 do ustawy,
 
R – wartość aktywów danego wytwórcy po zakończeniu okresu korygowania, obliczaną w sposób określony w art. 27 ust. 5,
 
P – wielkość, o której mowa w art. 27 ust. 1,
 
j – kolejne lata kalendarzowe między rokiem 2007 a ostatnim rokiem okresu korygowania,
 
Mj – kwotę zmniejszenia lub zwiększenia wysokości korekty rocznej kosztów osieroconych, o której mowa w art. 37 ust. 3,
 
sj – stopę aktualizacji, o której mowa w art. 18 ust. 2.
 
  1. Przepisy art. 30 ust. 6 stosuje się do wysokości korekty, o której mowa w ust. 1.
     
  2. Przepisy art. 25 stosuje się odpowiednio, w przypadku odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 1.
     


Artykuł 32.

1. W przypadku gdy wytwórca, który zawarł umowę rozwiązującą, wchodzi w skład grupy kapitałowej, w kalkulacji kosztów osieroconych uwzględnia się wielkości oznaczone symbolami „N”, „SD”, „R” i „P”, o których mowa w art. 27 ust. 1, w odniesieniu do każdego wytwórcy oraz podmiotu wchodzącego w skład grupy kapitałowej i wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w jednostkach wytwórczych wymienionych w załączniku nr 7 do ustawy.
 

  1. Wysokość korekt, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2 oraz art. 31 ust. 1, koryguje się w przypadku, gdy:
     
    1. wynik prognozowany i rzeczywisty był dodatni – o dodatnią różnicę pomiędzy wynikiem rzeczywistym a prognozowanym Wdk(i–1), o którym mowa w art. 30 ust. 1, podmiotu wchodzącego w skład grupy kapitałowej i wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
       
    2. wynik prognozowany był ujemny, a wynik rzeczywisty dodatni – o rzeczywisty wynik finansowy na działalności operacyjnej podmiotu wchodzącego w skład grupy kapitałowej i wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
       
  2. W przypadku gdy korekty, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2 oraz art. 31 ust. 1, dla wytwórców wchodzących w skład grupy kapitałowej są dodatnie, wartości wynikające z ust. 2 pomniejszają wysokość korekty, o której mowa w art. 30 ust. 1 i 2, proporcjonalnie do udziału kwoty maksymalnej kosztów osieroconych ustalonej dla danego wytwórcy w sumie kwot maksymalnych tych kosztów wszystkich wytwórców wchodzących w skład tej grupy.


Artykuł 33.

1. Obliczając korekty, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2 oraz art. 31 ust. 1, uwzględnia się tylko jednostki wytwórcze wymienione w załączniku nr 7 do ustawy do czasu, gdy wartość nakładów inwestycyjnych na daną jednostkę wytwórczą, poniesionych od dnia 1 stycznia 2005 r. nie przekroczy:

  1. 100% wartości księgowej netto tej jednostki wytwórczej na dzień 1 stycznia 2005 r. dla jednostek wytwórczych należących do wytwórcy;
     
  2. 50% wartości księgowej netto dla jednostek nienależących do wytwórców.
     
  1. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do jednostek wytwórczych oddanych do użytku po dniu 1 stycznia 2005 r.
     
  2. W przypadku gdy korekta, o której mowa w art. 30 ust. 1 i 2 lub w art. 31 ust. 1, jest dokonywana za okres obejmujący niepełny rok kalendarzowy, do jej obliczania przyjmuje się ułamkową część wielkości określonych dla danego roku w załącznikach nr 3 i 5 do ustawy, równą stosunkowi liczby dni, za które jest obliczana ta korekta w danym roku, i liczby dni w tym roku.
     


Artykuł 34.

1. W przypadku gdy wartość korekty, ustalona w decyzji, o której mowa w:

  1. art. 30 ust. 1 i 2, jest:

    1. dodatnia – Zarządca Rozliczeń S.A. wypłaca wytwórcy kwotę korekty rocznej kosztów osieroconych,
       
    2. ujemna – wytwórca zwraca Zarządcy Rozliczeń S.A., na rachunek opłaty przejściowej, kwotę korekty rocznej kosztów osieroconych

      – w terminie do dnia 30 września każdego roku;
       
  2. art. 31 ust. 1, jest:

    1. dodatnia – Zarządca Rozliczeń S.A. wypłaca wytwórcy kwotę korekty końcowej kosztów osieroconych,
       
    2. ujemna – wytwórca zwraca Zarządcy Rozliczeń S.A., na rachunek opłaty przejściowej, kwotę korekty końcowej kosztów osieroconych
       
– w terminie do dnia 31 grudnia roku następującego po zakończeniu okresu korygowania.

2. Suma zwracanych przez wytwórcę kwot korekt rocznych oraz końcowych kosztów osieroconych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. b, nie może przekroczyć sumy środków finansowych wypłaconych temu wytwórcy na pokrycie jego kosztów osieroconych.

Artykuł 35.

1. Jeżeli wypłacone wytwórcy, stosownie do art. 26 ust. 2, kwoty zaliczki za dany rok „i” przewyższają należną za dany rok „i” kwotę kosztów osieroconych, to wytwórca zwraca Zarządcy Rozliczeń S.A. kwotę równą różnicy między kwotą wypłaconej za dany rok „i” zaliczki a należną za dany rok „i” kwotą kosztów osieroconych, obliczoną jako kwota korekty rocznej kosztów osieroconych powiększona o wypłacone kwoty zaliczki za rok, za który jest dokonywana korekta, powiększoną o odsetki, zgodnie z ust. 2.

  1. W przypadku gdy różnica, o której mowa w ust. 1, wynosi:

    1. mniej niż 35% kwoty wypłaconej za dany rok zaliczki – odsetek nie nalicza się;
       
    2. nie mniej niż 35% i nie więcej niż 60% kwoty wypłaconej za dany rok zaliczki – Prezes URE nalicza odsetki w wysokości równej stopie aktualizacji sj, o której mowa w art. 18 ust. 2, powiększonej o 2 punkty procentowe;
       
    3. więcej niż 60% kwoty wypłaconej za dany rok zaliczki – Prezes URE nalicza odsetki w wysokości równej stopie aktualizacji sj, o której mowa w art. 18 ust. 2, powiększonej o 4 punkty procentowe.
       
  2. Odsetki, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, nalicza się od dnia, w którym wytwórca otrzymał pierwszą ratę zaliczki na dany rok.
     
  3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Prezes URE, w drodze decyzji administracyjnej, ustala wysokość środków wraz z odsetkami, jakie jest obowiązany zwrócić wytwórca.
     
  4. Wytwórca dokonuje zwrotu środków w wysokości określonej w decyzji, o której mowa w ust. 4, na rachunek opłaty przejściowej, w terminie 14 dni od dnia otrzymania tej decyzji.
     
  5. Przepisy art. 25 stosuje się odpowiednio, w przypadku odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 4.
     


Artykuł 36.

1. Wytwórca będący stroną umowy rozwiązującej, któremu w okresie korygowania wygasła koncesja na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej i nie wystąpił o przedłużenie jej ważności w trybie określonym w art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne albo wytwórcy temu cofnięto koncesję na wykonywanie tej działalności:

  1. nie otrzymuje środków na pokrycie kosztów osieroconych;
     
  2. w przypadku otrzymywania środków, o których mowa w art. 22 ust. 1, jest obowiązany niezwłocznie zwrócić te środki na rachunek opłaty przejściowej, pomniejszając je o wysokość środków zwróconych do Zarządcy Rozliczeń S.A. zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 1 lit. b.
     
  1. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, Prezes URE, w drodze decyzji administracyjnej, ustala wysokość środków, jakie jest obowiązany zwrócić wytwórca.
     
  2. Prezes URE niezwłocznie:

    1. powiadamia Zarządcę Rozliczeń S.A. o wygaśnięciu koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, jeżeli wytwórca nie wystąpił o wydanie nowej koncesji, albo o cofnięciu wytwórcy koncesji w tym zakresie;
       
    2. przekazuje wytwórcy decyzję, o której mowa w ust. 2.
       
  3. Wytwórca zwraca środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, na rachunek opłaty przejściowej, w terminie miesiąca od dnia otrzymania decyzji, o której mowa w ust. 2.
     


Artykuł 37.

1. W przypadku gdy:

  1. wielkość sprzedaży energii elektrycznej przez wytwórcę będącego stroną umowy rozwiązującej w danym roku kalendarzowym jest mniejsza o ponad 20% od wielkości sprzedaży tej energii w roku poprzednim lub
     
  2. koszty związane z wytwarzaniem energii elektrycznej poniesione przez wytwórcę będącego stroną umowy rozwiązującej w danym roku kalendarzowym są wyższe o ponad 20% od średnich kosztów innych przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o zbliżonych parametrach technicznych wytwarzania tej energii, w tym samym roku kalendarzowym, lub
     
  3. średnia cena sprzedawanej energii elektrycznej przez wytwórcę w danym roku kalendarzowym jest niższa o ponad 5% od średniej ceny rynkowej liczonej dla przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o zbliżonych parametrach technicznych wytwarzania energii, w tym samym roku kalendarzowym
     
 - Prezes URE występuje do tego wytwórcy o przedstawienie pisemnych wyjaśnień w tym zakresie.

  1. Wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1, wytwórca przekazuje Prezesowi URE w ciągu 14 dni od dnia otrzymania wystąpienia Prezesa URE.
     
  2. Jeżeli Prezes URE na podstawie pisemnych wyjaśnień przedstawionych przez wytwórcę stwierdzi, że różnica, o której mowa w ust. 1, nie była spowodowana okolicznościami, za które wytwórca nie ponosi odpowiedzialności, niezwłocznie zawiadamia o tym pisemnie wytwórcę, a w najbliższej korekcie, o której mowa w art. 30 ust. 1, jeżeli jej wartość jest:
     
1) dodatnia – pomniejsza należną kwotę tej korekty, albo
 
2) ujemna lub równa zeru – powiększa należną kwotę tej korekty
 
 - o kwotę do 25% kwoty kosztów osieroconych określonych w załączniku nr 3 do ustawy dla roku, którego dotyczyły różnice, o których mowa w ust. 1, uwzględniając stopień zaniżenia wartości wyniku finansowego netto z działalności operacyjnej, o którym mowa w art. 27 ust. 3, oraz rodzaj i wielkość ujemnych następstw dla tego wytwórcy.

Artykuł 38.

1. W przypadku gdy wytwórca będący stroną umowy rozwiązującej nie zwróci Zarządcy Rozliczeń S.A. kwot, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. b, w art. 35 ust. 4, w art. 36 ust. 2 oraz w art. 37 ust. 3 pkt 2, decyzja administracyjna Prezesa URE podlega wykonaniu w drodze egzekucji sądowej prowadzonej na zasadach i trybie określonym w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, po nadaniu przez sąd klauzuli wykonalności.

2. Z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności występuje Zarządca Rozliczeń S.A.

Artykuł 39.

1. Wytwórca, który do dnia wejścia w życie ustawy nie oddał do użytku jednostki wytwórczej objętej umową długoterminową, składa Prezesowi URE, w terminie 90 dni od dnia określonego dla tej jednostki w załączniku nr 1 do ustawy, wniosek o stwierdzenie spełnienia przez jednostkę warunków technicznych określonych w umowie rozwiązującej, której wytwórca jest stroną.

  1. W przypadku niespełnienia przez jednostkę wytwórczą warunków technicznych określonych w umowie rozwiązującej z powodu działania siły wyższej, termin, o którym mowa w ust. 1, rozpoczyna bieg od dnia, w którym po ustaniu przeszkody spełnienie tych warunków stało się możliwe.
     
  2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera oznaczenie:

    1. wytwórcy – jego firmę, siedzibę i adres;
       
    2. jednostki wytwórczej objętej umową długoterminową.
       
  3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć określone w umowie rozwiązującej dokumenty potwierdzające spełnienie przez tę jednostkę warunków technicznych.
     
  4. Na żądanie Prezesa URE, wytwórca, który złożył wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia, w wyznaczonym terminie, dodatkowe informacje oraz dokumenty mające znaczenie dla stwierdzenia spełnienia przez jednostkę wytwórczą warunków technicznych określonych w umowie rozwiązującej.
     
  5. Dokumenty, o których mowa w ust. 4 i 5, należy przedstawić w oryginałach lub kopiach poświadczonych przez notariusza albo adwokata lub radcę prawnego.
     
  6. Jeżeli dokumenty, o których mowa w ust. 4 i 5, są sporządzone w języku obcym, należy przedłożyć także poświadczone przez tłumacza przysięgłego tłumaczenie ich na język polski albo tłumaczenie tej części dokumentu, która stanowi dowód w sprawie.


Artykuł 40.

1. Prezes URE, w drodze decyzji administracyjnej:

  1. stwierdza spełnienie przez jednostkę wytwórczą warunków technicznych określonych w umowie rozwiązującej albo
     
  2. odmawia stwierdzenia spełnienia przez jednostkę wytwórczą warunków technicznych określonych w umowie rozwiązującej.
     
2. Przepisy art. 25 stosuje się odpowiednio, w przypadku odwołania od decyzji, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 41.

1. Wytwórca, o którym mowa w art. 39 ust. 1, otrzymuje środki na pokrycie kosztów osieroconych, o których mowa w art. 22, na zasadach określonych w ustawie, jeżeli decyzja, o której mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1, stała się ostateczna albo wyrok zmieniający decyzję, o której mowa w art. 40 ust. 1 pkt 2, przez stwierdzenie spełnienia przez jednostkę warunków technicznych, stał się prawomocny.

  1. Zarządca Rozliczeń S.A. przekazuje wytwórcy, o którym mowa w art. 39 ust. 1, pierwszą ratę zaliczki, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1, stała się ostateczna albo wyrok zmieniający decyzję, o której mowa w art. 40 ust. 1 pkt 2, przez stwierdzenie spełnienia przez jednostkę warunków technicznych, stał się prawomocny.
     
  2. Pierwszą ratę zaliczki wypłaca się w wysokości równej sumie rat przewidzianych do wypłaty za pełne kwartały od dnia następującego po dniu określonym w załączniku nr 1 do ustawy, do dnia, w którym decyzja, o której mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1, stała się ostateczna albo wyrok zmieniający decyzję, o której mowa w art. 40 ust. 1 pkt 2, przez stwierdzenie spełnienia przez jednostkę wytwórczą warunków technicznych, stał się prawomocny.
     


Artykuł 42.

1. Środki otrzymane przez wytwórcę od Zarządcy Rozliczeń S.A. na pokrycie kosztów osieroconych uznaje się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16a–16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – w kwocie nieprzekraczającej sumy wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a–16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.

  1. Otrzymanie środków, o których mowa w ust. 1, nie ma wpływu na wysokość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych, zgodnie z art. 16a–16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, do dnia otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych. Odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w ust. 1, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie otrzymanych przez wytwórcę środków na pokrycie kosztów osieroconych od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania poszczególnych kwot zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.
     
  2. Kwotę zwrotu wydatków w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się proporcjonalnie do ich wartości początkowej pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane dla celów podatkowych na dzień otrzymania zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.
     
  3. Zwrot środków wraz z odsetkami dokonany przez wytwórców na rzecz Zarządcy Rozliczeń S.A. stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zwrot tych środków nie stanowi podstawy do dokonania korekty albo zmiany wysokości odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 1.
     
  4. Środki, o których mowa w ust. 1, nie stanowią dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.2)).
     
  5. Środków, o których mowa w ust. 1, nie uznaje się za dochody zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym w rozumieniu art. 15 ust. 2 oraz ust. 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
     
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2016 r. poz. 846, 960, 1052, 1206, 1228, 1579, 1948 i 2024 oraz z 2017 r. poz. 60 i 379.

Artykuł 43.

Roszczenia do Zarządcy Rozliczeń S.A. o przekazanie środków na pokrycie kosztów osieroconych, w tym wynikających z korekt tych kosztów, oraz roszczenia do wytwórców o zwrot środków przekazanych im na pokrycie kosztów osieroconych, o których mowa w art. 22, przedawniają się z upływem lat trzech.

Artykuł 44.

Dla wytwórców wymienionych w załączniku nr 8 do ustawy będących stroną umowy rozwiązującej, którzy zawarli długoterminowe umowy na dostawę gazu ziemnego przed dniem 1 maja 2004 r., ustala się, w związku z obowiązkiem odbioru gazu ziemnego na poziomie wynikającym z zakontraktowanej ilości tego paliwa, kwoty, oznaczone symbolem „KOgaz”, na pokrycie kosztów zużycia odebranego gazu ziemnego i kosztów nieodebranego gazu ziemnego, obliczane według wzoru:

KOgaz = A ( Jkg - Jkw ) Wg
 

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 

A – ilość energii elektrycznej (w megawatogodzinach) możliwej do wytworzenia przez wytwórcę wymienionego w załączniku nr 8 do ustawy z gazu ziemnego nabytego w ramach obowiązku zapłaty za określoną ilość gazu ziemnego, niezależnie od ilości pobranego gazu,
 

Jkg – średnioroczny koszt gazu ziemnego nabytego w ramach obowiązku zapłaty za określoną jego ilość, niezależnie od ilości pobranego gazu na podstawie umowy zawartej przed dniem 1 maja 2004 r., dla danego wytwórcy obliczony z uwzględnieniem poniesionych kosztów jego dostarczania, wyrażony w złotych na MWh,
 

Jkw – średnioroczny koszt węgla zużywanego na wytworzenie energii elektrycznej w jednostkach wytwórczych centralnie dysponowanych opalanych węglem na terenie Rzeczypospolitej Polskiej obliczony z uwzględnieniem kosztów jego transportu, wyrażony w złotych na MWh,
 

Wg – współczynnik korygujący, którego wartość wynosi:
 

– 1 dla wytwórców nabywających gaz ziemny pochodzący ze złóż krajowych,


Jkgk / Jkgs dla pozostałych wytwórców, gdzie:
 

Jkgk – średnioroczny koszt gazu ziemnego dla wytwórców nabywających gaz ziemny pochodzący ze złóż krajowych w danym roku obliczony z uwzględnieniem poniesionych kosztów jego dostarczania, wyrażony w złotych na MWh,
 

Jkgs – średnioroczny koszt gazu ziemnego dla pozostałych wytwórców w danym roku obliczony z uwzględnieniem poniesionych kosztów jego dostarczania, wyrażony w złotych na MWh.


 



Artykuł 45.

1. Wytwórca wymieniony w załączniku nr 8 do ustawy, będący stroną umowy rozwiązującej, składa do Prezesa URE wniosek o wypłatę zaliczki na poczet kosztów, o których mowa w art. 44, na następny rok kalendarzowy, w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku.

  1. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

    1. oznaczenie wytwórcy – jego firmę, siedzibę i adres;
       
    2. wysokość wnioskowanej kwoty zaliczki;
       
    3. oznaczenie roku, którego wniosek dotyczy.
       
  2. Wysokość zaliczki wnioskowanej na dany rok nie może przekraczać kwoty określonej w załączniku nr 8 do ustawy dla danego wytwórcy na dany rok, zaktualizowanej stopą dyskonta określoną w załączniku nr 6 do ustawy.
     
  3. Przepisy art. 22 ust. 1 i 2 oraz art. 26 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zaliczek, o których mowa w ust. 1.
     
  4. Środki otrzymane przez wytwórcę na pokrycie kosztów, o których mowa w art. 44, nie stanowią dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
     



Artykuł 46.

1. Prezes URE, do dnia 31 lipca każdego roku kalendarzowego „i”, w drodze decyzji administracyjnej, ustala dla wytwórcy wymienionego w załączniku nr 8 do ustawy wysokość korekty rocznej kosztów, o których mowa w art. 44, oznaczoną symbolem  ΔKOgaz(i–1), dla roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, według wzoru:

ΔKOgaz(i-1) = KOgaz(i-1) - KOgazf(i-1)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 
KOgaz(i–1) – kwota kosztów, o których mowa w art. 44, dla roku „i–1”, obliczana według wzoru:

KOgaz(i-1) = Ai-1 [( Jkg(i-1) - Jkw(i-1) - ( Cg(i-1) - Cw(i-1) )] Wg

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
 
Ai–1 – ilość energii elektrycznej wytworzoną przez danego wytwórcę w roku  „i–1”, wynikającą z ilości gazu zakupionego na podstawie umowy  z dostawcą paliwa gazowego, obowiązującej w roku „i–1”,
 
Jkg(i–1) – średnioroczny faktyczny koszt gazu na jedną megawatogodzinę  produkcji w roku „i–1” poniesiony przez danego wytwórcę, obliczony  z uwzględnieniem całości opłat poniesionych w roku „i–1” na rzecz 
dostawcy gazu oraz kosztów przesyłu gazu,
 
Jkw(i–1) – średnioroczny jednostkowy koszt węgla zużywanego na wytworzenie  jednej megawatogodziny energii elektrycznej w roku „i–1”  u wytwórców eksploatujących jednostki centralnie dysponowane 
opalane węglem, z uwzględnieniem kosztów transportu węgla,
 
Cg(i–1) – średnią cenę energii elektrycznej wytworzonej przez danego wytwórcę  w jednostkach opalanych gazem w roku „i–1”,
 
Cw(i–1) – średnią cenę energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach centralnie  dysponowanych opalanych węglem w roku „i–1”,
 
Wg – współczynnik korygujący, którego wartość wynosi:
 
– 1 dla wytwórców nabywających gaz ziemny pochodzący ze złóż krajowych,

Jkgk(i-1) / Jkgs(i-1)  dla pozostałych wytwórców,  gdzie:

Jkgk(i–1) – średnioroczny koszt gazu ziemnego dla wytwórców nabywających  gaz ziemny pochodzący ze złóż krajowych w roku „i–1” obliczony  z uwzględnieniem poniesionych kosztów jego dostarczania, wyrażony  w złotych na MWh,
 
Jkgs(i–1) – średnioroczny koszt gazu ziemnego dla pozostałych wytwórców  w roku „i–1” obliczony z uwzględnieniem poniesionych kosztów jego  dostarczania, wyrażony w złotych na MWh, Kogazf(i–1) – kwota zaliczki wypłaconej wytwórcy za rok „i–1” z tytułu pokrycia  kosztów, o których mowa w art. 44.
 
  1. W obliczeniach korekt, o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się kosztów wynikających ze zmian wprowadzonych do umowy długoterminowej na dostawę gazu, o której mowa w art. 44, po dniu wejścia w życie ustawy, skutkujących zwiększeniem ilości gazu ziemnego podlegającego obowiązkowi zapłaty za tę ilość gazu, niezależnie od ilości pobranego gazu.
     
  2. W przypadku gdy w danym roku średnia cena energii elektrycznej wytworzonej przez danego wytwórcę w jednostkach opalanych gazem oznaczona symbolem Cg(i–1) jest mniejsza bądź równa średniej cenie energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach centralnie dysponowanych opalanych węglem oznaczonej symbolem Cw(i–1), przyjmuje się we wzorze, o którym mowa w ust. 1, wartość tej różnicy równą zero.
     
  3. W przypadku gdy ilość energii elektrycznej wytworzonej przez danego wytwórcę w jednostkach opalanych gazem ziemnym w roku „i–1” była mniejsza od ilości energii elektrycznej możliwej do wytworzenia przez wytwórcę oznaczonej symbolem A, o którym mowa w art. 44, kwotę korekty powiększa się o faktycznie poniesione koszty nieodebranego gazu zgodnie z umową długoterminową na dostawę gazu, o której mowa w art. 44, w roku „i–1”.
     
  4. W przypadku gdy w danym roku średnia cena jednej megawatogodziny energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, ogłoszona przez Prezesa URE na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, jest wyższa niż koszty wytworzenia jednej megawatogodziny przez danego wytwórcę wymienionego w załączniku nr 8 do ustawy, nie wypłaca się kwot na pokrycie kosztów, o których mowa w art. 44. W takim przypadku wytwórca, który otrzymał zaliczki na podstawie art. 45, obowiązany jest do ich zwrotu w terminie określonym w art. 34 ust. 1 pkt 1.
     
  5. Przepisy:
     
    1. art. 25 stosuje się odpowiednio w przypadku odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 1;
       
    2. art. 28, art. 30 ust. 6, art. 34, art. 35, art. 36 oraz art. 38 stosuje się odpowiednio do korekt kosztów, o których mowa w ust. 1;
       
    3. art. 43 stosuje się odpowiednio do przedawnienia roszczeń wytwórcy do Zarządcy Rozliczeń S.A. o przekazanie środków na pokrycie kosztów powstałych w jednostkach opalanych gazem ziemnym.
       
  6. Prezes URE, w terminie do 15 lipca każdego roku, oblicza i ogłasza w Biuletynie URE:
     
  1. średnioważony koszt węgla, zużywanego przez jednostki wytwórcze centralnie dysponowane na wytworzenie jednej megawatogodziny energii elektrycznej
     w poprzedzającym roku kalendarzowym, z uwzględnieniem kosztów jego transportu wyrażony w złotych na megawatogodzinę;
     
  2. średnią cenę wytwarzanej energii elektrycznej przez wytwórców eksploatujących jednostki centralnie dysponowane opalane węglem.


Artykuł 47.

1. Zarządca Rozliczeń Spółka Akcyjna może używać skrótu „Zarządca Rozliczeń S.A.”.

2. Siedzibą Zarządcy Rozliczeń S.A. jest miasto stołeczne Warszawa.

Artykuł 48.

W zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą do Zarządcy Rozliczeń S.A. stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1578, 1579, 2255 i 2260).

Artykuł 49.

1.Przedmiotem działalności Zarządcy Rozliczeń S.A. jest:

  1. gromadzenie środków pieniężnych na pokrycie kosztów osieroconych oraz kosztów, o których mowa w art. 44, dla wytwórców, których umowy długoterminowe zostały rozwiązane na podstawie umowy rozwiązującej;
     
  2. zarządzanie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku opłaty przejściowej na zasadach określonych w ustawie;
     
  3. przekazywanie wytwórcy, o którym mowa w pkt 1, środków na pokrycie jego kosztów osieroconych oraz kosztów, o których mowa w art. 44;
     
  4. sporządzanie i przedstawianie pisemnych informacji i sprawozdań, o których mowa w:

    1. (uchylona)
       
    2. art. 57 – ministrowi właściwemu do spraw energii;
       
  5. wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych ustawach.
     
2. Zysk Zarządcy Rozliczeń S.A. przeznacza się wyłącznie na finansowanie działalności określonej w ust. 1.

Artykuł 50.

1. Operator obejmuje wszystkie akcje Zarządcy Rozliczeń S.A.

  1. Akcje Zarządcy Rozliczeń S.A. mogą zostać pokryte wyłącznie wkładami pieniężnymi wniesionymi w całości przed jej zarejestrowaniem.
     
  2. Akcje Zarządcy Rozliczeń S.A. są akcjami imiennymi i nie podlegają zamianie na akcje na okaziciela.
     
  3. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego Zarządcy Rozliczeń S.A.
     


Artykuł 51.

1. Akcje Zarządcy Rozliczeń S.A. nie mogą być zbywane ani obciążane, z wyjątkiem nieodpłatnego ich przekazania na rzecz Skarbu Państwa.

  1. Akcje Zarządcy Rozliczeń S.A. nie podlegają zajęciu w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm.3)) oraz przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.
     
  2. Na akcjach Zarządcy Rozliczeń S.A. nie można ustanawiać zabezpieczenia zobowiązań podatkowych w trybie przepisów działu III rozdziału 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201).
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2016 r. poz. 868, 1228, 1244, 1579, 1860 i 1948.

 

Artykuł 52.

Kapitał zakładowy Zarządcy Rozliczeń S.A. nie może być obniżany.

Artykuł 52a.

(uchylony)

Artykuł 53.

Zarządca Rozliczeń S.A. nie może emitować obligacji zamiennych albo obligacji z prawem pierwszeństwa.

Artykuł 54.

1. Środki zgromadzone przez Zarządcę Rozliczeń S.A. na rachunku opłaty przejściowej mogą być lokowane wyłącznie w:

  1. obligacjach, bonach i innych papierach wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa;
     
  2. obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych, opiewających na świadczenia pieniężne, gwarantowanych lub poręczanych przez Skarb Państwa;
     
  3. depozytach bankowych i bankowych papierach wartościowych, w walucie polskiej;
     
  4. certyfikatach inwestycyjnych, o których mowa w ust. 3.
     
  1. Termin wymagalności lokat, o których mowa w ust. 1, Zarządca Rozliczeń S.A. powinien dostosować do terminu wypłat kwot na pokrycie kosztów osieroconych, kosztów, o których mowa w art. 44, oraz terminów spłaty zaciągniętego zadłużenia.
     
  2. W przypadku przewidywanego terminu wymagalności lokat, o którym mowa w ust. 2, dłuższego niż 6 miesięcy, Zarządca Rozliczeń S.A., za zgodą walnego zgromadzenia, lokuje środki finansowe w certyfikatach inwestycyjnych funduszu inwestycyjnego zarządzanego lub współzarządzanego przez podmiot nadzorowany przez Skarb Państwa lub państwową osobę prawną.
     
  3. Zarządca Rozliczeń S.A. może, za zgodą walnego zgromadzenia, certyfikaty inwestycyjne, o których mowa w ust. 3, wymieniać na akcje przedsiębiorstw energetycznych.
     
  4. Zarządca Rozliczeń S.A. może, za zgodą walnego zgromadzenia, akcje, o których mowa w ust. 4, nieodpłatnie przekazać na rzecz Skarbu Państwa.
     
  5. Uprawnienia z akcji przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w ust. 4, przysługujące Zarządcy Rozliczeń S.A. wykonuje minister właściwy do spraw energii.
     


Artykuł 55.

(uchylony)

Artykuł 55a.

1. Rada nadzorcza Zarządcy Rozliczeń S.A. składa się od 3 do 7 członków, powoływanych i odwoływanych przez walne zgromadzenie.

  1. Przewodniczącego rady nadzorczej powołuje walne zgromadzenie.
     
  2. Zarząd Zarządcy Rozliczeń S.A. jest powoływany i odwoływany przez walne zgromadzenie.
     


Artykuł 56.

1. Zarządca Rozliczeń S.A. nie może zostać połączony z inną spółką ani ulec podziałowi bądź przekształceniu.

  1. Zarządca Rozliczeń S.A. może zostać rozwiązany uchwałą walnego zgromadzenia, podjętą nie wcześniej niż po:

    1. spełnieniu w całości świadczeń na rzecz wytwórców w postaci przekazania środków na pokrycie kosztów osieroconych oraz kosztów, o których mowa w art. 44, lub wygaśnięciu praw wytwórców do pokrycia kosztów osieroconych oraz kosztów, o których mowa w art. 44;
       
    2. wyznaczeniu innego operatora wykonującego zadania operatora rozliczeń energii odnawialnej w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016 r. poz. 925, 1579 i 2260);
       
    3. spłacie całości zaciągniętych zobowiązań.
       
  2. (uchylony)
     
  3. Przepisu art. 459 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się do Zarządcy Rozliczeń S.A., z wyjątkiem ust. 2.
     


Artykuł 57.

Zarządca Rozliczeń S.A. składa ministrowi właściwemu do spraw energii corocznie, w terminie do końca pierwszego kwartału, sprawozdanie ze swojej działalności, w tym informacje o wpływach z opłaty przejściowej i stanie środków na rachunku opłaty przejściowej, kwotach wypłaconych wytwórcom na pokrycie kosztów osieroconych oraz kosztów, o których mowa w art. 44, kosztach działalności, bieżącym i planowanym zadłużeniu spółki oraz przedstawia, na żądanie ministra właściwego do spraw energii, informacje z zakresu swojej działalności.

Artykuł 58.

1. Karze pieniężnej podlega wytwórca, który nie dopełnia obowiązku przekazywania danych, o którym mowa w art. 28 ust. 1 i 5, a także przekazuje niepełne lub nierzetelne dane, o które wystąpił Prezes URE.

  1. Karę pieniężną wymierza Prezes URE, w drodze decyzji administracyjnej, do wysokości 10% kwoty kosztów osieroconych, określonej w załączniku nr 2 do ustawy dla danego wytwórcy.
     
  2. Wpływy z tytułu kar pieniężnych są przekazywane na rachunek opłaty przejściowej.
     


Artykuł 59.

(pominięty)4)
 

4) Zamieszczony w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 marca 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. poz. 569).



Artykuł 60.

1. Przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie 210 dni od dnia wejścia w życie ustawy zaprzestają pobierania opłaty przesyłowej w części wynikającej ze składnika wyrównawczego stawki systemowej określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.

  1. W terminie 210 dni od dnia wejścia w życie ustawy, przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej dostosują taryfy, które będą stosowane od dnia, o którym mowa w ust. 1, do zasad określonych w ustawie.
     
  2. Prezes URE może zażądać, aby przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w określonym terminie, nie krótszym niż 21 dni, przedłożyły do zatwierdzenia taryfy kalkulowane bez uwzględnienia kosztów wymienionych w art. 45 ust. 1a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, które będą stosowane od dnia, o którym mowa w ust. 1.
     
  3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają obowiązku opracowywania taryf na zasadach i w trybie określonych w przepisach prawa energetycznego.
     


Artykuł 61.

Informacje, o których mowa w art. 16 pkt 1 i 2, operator i płatnik opłaty przejściowej przedstawią po raz pierwszy Prezesowi URE, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

Artykuł 62.

1. Prezes URE uwzględnia w 2009 r., przy obliczaniu kwoty korekty, o której mowa w art. 30 ust. 1 i 2, różnicę między prognozowaną wartością nakładów na środki trwałe, które ma ponieść wytwórca zgodnie z umową długoterminową w latach 2005–2007, związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, a rzeczywistą wartością faktycznie poniesionych przez wytwórcę nakładów na te środki trwałe, zgodnie z umową długoterminową, związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej.

2. Wytwórca będący stroną umowy rozwiązującej przekazuje Prezesowi URE, w terminie do dnia 30 czerwca 2009 r., dane dotyczące rzeczywistej wartości nakładów na środki trwałe, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 63.

W terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy operator zawiąże spółkę „Zarządca Rozliczeń S.A.”.

Artykuł 64.

Pierwsze przekazanie sprawozdania, o którym mowa w art. 29 ust. 1, nastąpi do dnia 30 kwietnia 2009 r.






Artykuł 65.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia5), z wyjątkiem art. 24, art. 30, art. 45 i art. 46, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2008 r.
 

5) Ustawa została ogłoszona w dniu 20 lipca 2007 r.