O ochronie żeglugi i portów morskich
Artykuł 11.

1. Do planu ochrony statku stosuje się postanowienia sekcji 9 w części A Kodeksu ISPS.

2. Plan ochrony statku o polskiej przynależności sporządza się co najmniej w trzech egzemplarzach w języku roboczym lub językach roboczych statku, w tym jedną wersję w językach polskim i angielskim.
    
3. Armator przedstawia, w celu zatwierdzenia, projekt planu ochrony statku dyrektorowi urzędu morskiego właściwemu ze względu na port macierzysty statku.
    
4. Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku zatwierdza plan ochrony statku, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli odpowiada on wymaganiom oraz uwzględnia przesłanki wynikające z oceny stanu ochrony statku.
    
5. Poprawki do zatwierdzonego planu ochrony statku, które:
   
   
   1. zmieniają zasadniczo dotychczasowe podejście do utrzymywania ochrony statku,
       
   2. wynikają z usunięcia lub wymiany urządzeń lub systemów ochrony uznanych w planie ochrony za kluczowe dla utrzymania ochrony statku
       

 - podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora urzędu morskiego właściwego ze względu na port macierzysty statku.

6. Do zatwierdzenia poprawek do planu ochrony statku stosuje się przepis ust. 4.
    
7. Armator zabezpiecza plan ochrony statku przed nieuprawnionym dostępem lub ujawnieniem.