O szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy
Artykuł 22.

1. W przypadku nieukończenia z winy pracownika szkolenia, o którym mowa w art. 18 lub rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy w trybie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, przedsiębiorca zwraca staroście (prezydentowi miasta na prawach powiatu) koszty szkolenia na zasadach określonych w umowie o dofinansowanie kosztów szkolenia.
 

2. W przypadku gdy przedsiębiorca, który zawarł ze starostą (prezydentem miasta na prawach powiatu) umowę o dofinansowanie kosztów szkolenia, nie spełnił warunków w niej zawartych lub nie poddał się kontroli, o której mowa w art. 21 ust. 3, jest obowiązany do zwrotu na rachunek bankowy starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu), z którego otrzymał środki, całości otrzymanej pomocy wraz z odsetkami równymi stopie referencyjnej obliczanej zgodnie z metodologią określoną w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych, naliczonymi od dnia następującego po dniu przekazania przez starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu) środków na podstawie umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia na rachunek przedsiębiorcy.
    
3. Jeżeli niespełnienie warunków zawartych w umowie o dofinansowanie kosztów szkolenia polega na wykorzystaniu pomocy, o której mowa w art. 18 ust. 1, niezgodnie z przeznaczeniem, przedsiębiorca jest obowiązany do natychmiastowego zwrotu na rachunek bankowy starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu), z którego otrzymał środki, kwoty pomocy wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem wraz z odsetkami równymi stopie referencyjnej obliczanej zgodnie z metodologią określoną w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych, naliczonymi od dnia następującego po dniu przekazania przez starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu) środków na podstawie umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia na rachunek przedsiębiorcy.