O wyposażeniu morskim
Artykuł 3.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. konwencjach międzynarodowych – należy przez to rozumieć:
   
   
   1. Konwencję w sprawie międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu z 1972 roku, sporządzoną w Londynie dnia 20 października 1972 r. (Dz. U. z 1977 r. poz. 61 i 62 oraz z 1984 r. poz. 106),
       
   2. Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973, sporządzoną w Londynie dnia 2 listopada 1973 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 761 i 773),
       
   3. Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzoną w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 869);
       
2. normach dotyczących badań – należy przez to rozumieć normy dotyczące metod i wyników badań wyposażenia morskiego określone przez:
   
   
   1. Międzynarodową Organizację Morską,
       
   2. Międzynarodową Organizację Normalizacyjną,
       
   3. Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną,
       
   4. Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny,
       
   5. Europejski Komitet do spraw Normalizacji Elektrotechniki,
       
   6. Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych,
       
   7. Europejski Komitet Normalizacyjny,
       
   8. Komisję Europejską,
       
   9. organy regulacyjne uznane w ramach porozumień o wzajemnym uznawaniu, których stroną jest Unia Europejska;
       
3. wyposażeniu morskim – należy przez to rozumieć wyroby umieszczone lub które mają być umieszczone na statkach UE i które zgodnie z przepisami międzynarodowymi wymagają zatwierdzenia przez administrację państwa bandery, niezależnie od tego, czy statek znajduje się na terytorium Unii Europejskiej w czasie, gdy wyposażenie morskie jest na nim umieszczone


4. wyposażeniu radiokomunikacyjnym – należy przez to rozumieć wyposażenie morskie określone w rozdziale IV konwencji, o której mowa w pkt 1 lit. c, oraz radiotelefon VHF do łączności dwukierunkowej określony w prawidle 6.2.1 rozdziału III tej konwencji;
    
5. przepisach międzynarodowych – należy przez to rozumieć konwencje międzynarodowe, rezolucje i okólniki Międzynarodowej Organizacji Morskiej oraz normy dotyczące badań;
    
6. znaku zgodności – należy przez to rozumieć oznakowanie określone w załączniku nr 1 do ustawy, potwierdzające zgodność wyposażenia morskiego lub procesu jego wytwarzania z wymaganiami;
    
7. statku – należy przez to rozumieć urządzenie pływające używane w środowisku morskim, w tym wodoloty, poduszkowce, statki podwodne i platformy wiertnicze, podlegające konwencjom międzynarodowym;
    
8. statku UE – należy przez to rozumieć statek pływający pod banderą państwa członkowskiego Unii Europejskiej i objęty zakresem przepisów międzynarodowych;
    
9. państwie członkowskim Unii Europejskiej – należy przez to rozumieć również państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
    
10. państwie trzecim – należy przez to rozumieć państwo niebędące państwem członkowskim Unii Europejskiej;
     
11. importerze – należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, mającą siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która wprowadza do obrotu na rynku państw członkowskich Unii Europejskiej wyposażenie morskie z państwa trzeciego;
     
12. dystrybutorze – należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, inną niż producent lub importer, która udostępnia wyposażenie morskie na rynku;
     
13. odzyskaniu – należy przez to rozumieć dowolny środek mający na celu doprowadzenie do zwrotu wyposażenia morskiego, które zostało już umieszczone na statkach UE lub nabyte z zamiarem umieszczenia na statkach UE;
     
14. deklaracji zgodności UE – należy przez to rozumieć oświadczenie producenta albo jego upoważnionego przedstawiciela, na jego wyłączną odpowiedzialność, że wyposażenie morskie jest zgodne z wymaganiami;
     
15. wymaganiach – należy przez to rozumieć wymagania dla wyposażenia morskiego określone w przepisach międzynarodowych.