O działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
Artykuł 277.

1. Zakład ubezpieczeń tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub umów reasekuracji.

2. Zakład reasekuracji tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów reasekuracji.
    
3. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości obejmują:
   
   
   1. rezerwę składek;
       
   2. rezerwę na ryzyka niewygasłe;
       
   3. rezerwę na niewypłacone odszkodowania i świadczenia, w tym rezerwę na skapitalizowaną wartość rent;
       
   4. rezerwę na wyrównanie szkodowości;
       
   5. rezerwę ubezpieczeń na życie;
       
   6. rezerwę ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający;
       
   7. rezerwy na premie i rabaty dla ubezpieczonych;
       
   8. rezerwy na zwrot składek dla członków;
       
   9. inne rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe określone w statucie.
       
4. Rezerwy, o których mowa w ust. 3 pkt 5–7, oraz rezerwę na skapitalizowaną wartość rent, zwiększa się w całości lub określonej części o przychody z tytułu lokat tych rezerw, z uwzględnieniem warunków umowy ubezpieczenia i odpowiednich formuł matematycznych wykorzystywanych przy obliczaniu rezerw.
    
5. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, które są ustalane metodami matematyki ubezpieczeniowej, są potwierdzone opinią aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną o ich prawidłowości.
    
6. Zakład ubezpieczeń, w zakresie koasekuracji, tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości zgodnie z zasadami przewidzianymi w ustawie, co najmniej w wysokości proporcjonalnej do udziału zakładu w koasekurowanym ryzyku.