O grach hazardowych
Artykuł 59.

1. Organ właściwy w sprawie udzielenia koncesji lub zezwolenia, w drodze decyzji, cofa koncesję lub zezwolenie, w całości lub w części, w przypadku:
 

1) nieusunięcia w wyznaczonym terminie stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z przepisami regulującymi działalność objętą koncesją lub zezwoleniem, lub z warunkami określonymi w koncesji, zezwoleniu lub regulaminie;
 

2) rażącego naruszenia warunków określonych w koncesji, zezwoleniu lub regulaminie, lub innych określonych przepisami prawa warunków wykonywania działalności, na którą udzielono koncesji lub zezwolenia;
 

3) obniżenia kapitału zakładowego spółki poniżej granicy określonej w art. 10 ust. 1;

4) (uchylony)

4a) rezygnacji z działalności objętej koncesją lub zezwoleniem;

4b) trwającej dłużej niż 6 miesięcy przerwy w prowadzeniu działalności objętej koncesją lub zezwoleniem, których wydanie podlega ograniczeniom ilościowym;

5) skazania na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym osoby będącej akcjonariuszem (wspólnikiem), członkiem organów zarządzających lub nadzorczych spółki za przestępstwo związane z praniem pieniędzy oraz finansowaniem terroryzmu;

6) dwukrotnego stwierdzenia uczestnictwa w grach hazardowych osoby poniżej 18 roku życia, w tym samym ośrodku gier lub punkcie przyjmowania zakładów wzajemnych;

7) niewykazania przez spółkę prowadzącą działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1–3, zgodności jej działań z właściwymi przepisami regulującymi przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowanie terroryzmu;

8) gdy spółka prowadząca działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1–3 lub w art. 7 ust. 2, nie przedstawiła sprawozdania finansowego wraz z opinią biegłego rewidenta zgodnie z art. 55 ust. 3 albo przedstawiona opinia wskazuje na istotne naruszenia przepisów o rachunkowości;
 

9) prowadzenia działalności przez spółkę, o której mowa w art. 7a ust. 1, zobowiązanej do ustanowienia przedstawiciela bez przedstawiciela przez okres dłuższy niż 2 miesiące.
 

2. Do okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 4b, nie wlicza się przerw spowodowanych działaniem siły wyższej i jej bezpośrednimi następstwami.