O Krajowym Zasobie Nieruchomości
Artykuł 27.

1. Wyłączenie nieruchomości z Zasobu może nastąpić także na uzasadniony wniosek:

1. ministra lub wojewody złożony w związku z potrzebą wykorzystania tej nieruchomości na cel publiczny;
    
2. Ministra Obrony Narodowej złożony w związku z potrzebą wykorzystania tej nieruchomości na cele obronności i bezpieczeństwa państwa lub potrzeby mieszkaniowe żołnierzy;
    
3. ministra właściwego do spraw rozwoju wsi złożony w związku z potrzebą wykorzystania tej nieruchomości na cele rolnicze;
    
4. ministra właściwego do spraw środowiska złożony w związku z potrzebą wykorzystania tej nieruchomości na cele leśne.
    

2. W przypadku gdy Prezes KZN uzna, iż wyłączenie z Zasobu nieruchomości, o których mowa w ust. 1, jest niezasadne i może utrudnić realizację zadań KZN, o których mowa w art. 5 ust. 1, występuje do ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa z uzasadnionym wnioskiem o wystąpienie do Prezesa Rady Ministrów o rozstrzygnięcie sprawy wyłączenia z Zasobu takiej nieruchomości.
    
3. Przedstawiając sprawę do rozstrzygnięcia przez Prezesa Rady Ministrów, minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa przekazuje:
   
   
   1. wykaz nieruchomości dotyczący tej nieruchomości;
       
   2. uzasadniony wniosek, o którym mowa w ust. 1;
       
   3. uzasadniony wniosek, o którym mowa w ust. 2.
       
4. Rozstrzygnięcie Prezesa Rady Ministrów przekazywane jest ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa i właściwemu organowi i stanowi podstawę do sporządzenia protokołu zdawczo-odbiorczego i wyłączenia nieruchomości z Zasobu.
    
5. W odniesieniu do nieruchomości znajdujących się w posiadaniu właściwych organów innych niż Lasy Państwowe, Agencja Mienia Wojskowego oraz Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa wniosek, o którym mowa w ust. 1, kieruje się do właściwego miejscowo wojewody.
    
6. Do rozstrzygnięcia, o którym mowa w ust. 4, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.