O ochronie żeglugi i portów morskich
Artykuł 2.

1. Przepisy ustawy stosuje się do:
 

1. następujących rodzajów statków morskich o polskiej przynależności uprawiających żeglugę międzynarodową:
    
   1. statków pasażerskich, włączając pasażerskie jednostki szybkie,
       
   2. statków towarowych, włączając jednostki szybkie, o pojemności brutto 500 i powyżej,
       
   3. ruchomych platform wiertniczych;
       
2. następujących rodzajów statków morskich o obcej przynależności uprawiających żeglugę międzynarodową, znajdujących się na polskim morzu terytorialnym lub morskich wodach wewnętrznych:
    
   1. statków pasażerskich, włączając pasażerskie jednostki szybkie,
       
   2. statków towarowych, włączając jednostki szybkie, o pojemności brutto 500 i powyżej,
       
   3. ruchomych platform wiertniczych;
       
3. morskich statków pasażerskich o polskiej i obcej przynależności uprawiających żeglugę krajową, w trakcie której znajdują się dalej niż 20 mil morskich od brzegu, a prawdopodobieństwo napotkania fal o znaczącej wysokości przekraczającej 2,5 m jest większe niż 10%, zwanych dalej „statkami pasażerskimi klasy A”;
    
4. morskich statków pasażerskich, innych niż statki pasażerskie klasy A, uprawiających żeglugę krajową, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6;
    
5. obiektów portowych obsługujących statki, o których mowa w pkt 1–3;
    
6. innych obiektów portowych obsługujących statki, o których mowa w pkt 4;
    
7. portów morskich, na terenie których znajdują się obiekty portowe, o których mowa w pkt 5 i 6.
    

2. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
    
   1. jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej, Policji oraz Krajowej Administracji Skarbowej;
       
   2. innych statków pełniących specjalną służbę państwową;
       
   3. portów wojennych, instalacji wojskowych w portach morskich oraz rejonów portów morskich wraz z infrastrukturą portową będących w użytkowaniu Straży Granicznej, o których mowa w ust. 1 pkt 5–7.
       
   2a. Przepisy ustawy w zakresie wymagań odnoszących się do obiektu portowego stosuje się do stałych platform wiertniczych, rozumianych jako jednostki górnicze przeznaczone do wydobycia i przetwarzania węglowodorów, osadzone na dnie morskim na stałe, stanowiące morską budowlę hydrotechniczną, znajdujących się w polskich obszarach morskich.
    
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej ogłasza, w drodze obwieszczenia, listę portów morskich podlegających przepisom ustawy, w których znajduje się jeden lub więcej obiektów portowych objętych postanowieniami Kodeksu ISPS, rozporządzenia (WE) nr 725/2004 lub ustawy, z uwzględnieniem obszarów portowych mających znaczenie z punktu widzenia ochrony.
    
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przekazuje Komisji Europejskiej listę portów morskich podlegających przepisom ustawy oraz informuje ją o zmianach w tej liście.
    
5. Dyrektor Urzędu Morskiego ogłasza, w drodze obwieszczenia, listę obiektów portowych, o których mowa w ust. 1 pkt 5, znajdujących się w jego terytorialnym zakresie działania.
    
6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz:
    

1. rodzajów statków, innych niż statki pasażerskie klasy A, uprawiających żeglugę krajową, do których stosuje się przepisy ustawy,
    
2. obiektów portowych obsługujących te statki
    

 - mając na uwadze art. 3 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 725/2004 oraz konieczność zapewnienia ochrony żeglugi i portów morskich.