O restytucji narodowych dóbr kultury
Artykuł 39.

1. Zwrot zagranicznego narodowego dobra kultury, o którym mowa w art. 18 ust. 1, będącego także narodowym dobrem kultury RP, w przypadku gdy jego posiadacz lub dzierżyciel uznał roszczenie państwa Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 26 ust. 1, lub zawarł ugodę obejmującą obowiązek zwrotu tego dobra kultury, albo gdy sąd polubowny wydał wyrok nakazujący zwrot tego dobra kultury na terytorium państwa Unii Europejskiej, następuje po wydaniu:

1. jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę wydanego na podstawie art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, jeżeli to dobro jest zabytkiem;
    
2. pozwolenia na stały wywóz dobra kultury za granicę, jeżeli to dobro kultury nie jest zabytkiem.
    

2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wydaje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, z tym że w odniesieniu do materiałów bibliotecznych pozwolenie wydaje Dyrektor Biblioteki Narodowej, a w odniesieniu do materiałów archiwalnych – Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych.
    
3. Odmawia się wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli:
   
   
   1. nie zachodzą przesłanki dopuszczalności roszczenia o zwrot określone w art. 18 i art. 19;
       
   2. zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 28 lub art. 29;
       
   3. podmiot tworzący instytucję kultury, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, będący posiadaczem lub dzierżycielem dobra kultury, o którym mowa w ust. 1, nie wyraził zgody na zwrot tego dobra kultury.
       
4. Rozpoznając wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, organ nie jest związany wyrokiem sądu polubownego ani stanowiskiem stron.
    
5. Z wnioskiem o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, występuje posiadacz lub dzierżyciel dobra kultury, o którym mowa w ust. 1.
    
6. Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera:
   
   
   1. imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres wnioskodawcy albo nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, będącej wnioskodawcą;
       
   2. określenie dobra kultury wraz ze wskazaniem imienia i nazwiska autora, o ile to możliwe, oraz opisem umożliwiającym identyfikację dobra kultury, w szczególności wskazującym cechy szczególne, takie jak oznakowania, sygnatury, uszkodzenia;
       
   3. uzasadnienie wniosku.
       
7. Do pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się art. 52 ust. 1a i 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.
    
8. Przepisów ust. 1–7 nie stosuje się w przypadku nakazania zwrotu dobra kultury wyrokiem sądu powszechnego.
    
9. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia:
    

1. dokumenty dołączane do wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
    
2. wzór pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2
    

 - uwzględniając potrzebę zapewnienia ekonomiki postępowania oraz umożliwienia skutecznej identyfikacji dobra kultury, o którym mowa w ust. 1.