O szczególnych rozwiązaniach związanych
Artykuł 13.

1. Zespoły wyjazdowe:
 

1. z lekarzem – odpowiadają wymaganiom dla zespołu ratownictwa medycznego specjalistycznego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym;
    
2. bez lekarza – odpowiadają wymaganiom dla zespołu ratownictwa medycznego podstawowego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
    

2. Lotnicze zespoły ratunkowe, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. c, oraz zespoły wyjazdowe, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, nie mogą być jednocześnie jednostkami systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

3. Patrol pieszy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, składa się co najmniej z dwóch osób, z których co najmniej jedna to:
 

1. pielęgniarka lub
    
2. ratownik medyczny, lub
    
3. ratownik, o którym mowa w art.13 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, zwany dalej „ratownikiem”.
    

4. Patrol ruchomy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, składa się z jednej osoby, posiadającej co najmniej uprawnienia ratownika, wyposażonej w czterokołowiec w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.8)).
   
    

5. W stałym punkcie pomocy medycznej, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, pomocy medycznej udzielają co najmniej dwie osoby będące:
    

1. lekarzem lub
    
2. ratownikiem medycznym, lub
    
3. pielęgniarką, lub
    
4. ratownikiem.
    

6. W namiocie szpitalnym, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, pomocy medycznej udziela co najmniej jeden lekarz oraz co najmniej pięć osób będących:
    
   1. lekarzem lub
       
   2. ratownikiem medycznym, lub
       
   3. pielęgniarką.
       
7. Osoby udzielające pomocy medycznej w ramach zespołu wyjazdowego, patrolu pieszego i patrolu ruchomego mogą udzielać tej pomocy na całym obszarze objętym zabezpieczeniem medycznym ŚDM.
    

8. Zespoły wyjazdowe, lotnicze zespoły ratunkowe, patrole piesze, patrole ruchome, stałe punkty pomocy medycznej i namioty szpitalne są wyposażone w środki łączności bezprzewodowej umożliwiające natychmiastową łączność z innymi osobami wykonującymi zadania związane z zabezpieczeniem medycznym ŚDM oraz zapewnieniem bezpieczeństwa i porządku publicznego.
 

9. Osoby z jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej wyznaczone do wsparcia zabezpieczenia medycznego ŚDM mogą udzielać pomocy medycznej także osobom innym niż wymienione w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 618, z późn. zm.9)). Realizacja zadań odbywa się na podstawie planu i nie wymaga zawarcia umowy, o której mowa w art. 15 ust. 1.
    
10. Osobom, o których mowa w ust. 9, Minister Obrony Narodowej zapewni ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody będące następstwem czynności realizowanych w ramach pomocy medycznej, o których mowa w ust. 11, albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania tych świadczeń.
     
11. Realizacja zadań zabezpieczenia medycznego ŚDM w zakresie czynności ratunkowych, leczenia, ewakuacji medycznej i transportu sanitarnego przez osoby, o których mowa w ust. 9, będzie się odbywać z wykorzystaniem pojazdów sanitarnych, statków powietrznych, etatowego i tabelarycznego sprzętu i wyposażenia medycznego, medycznych środków materiałowych oraz leków będących na wyposażeniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.