O szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego
Artykuł 30.

1. Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego są obowiązane zawrzeć z zakładającym lotnisko albo zarządzającym lotniskiem innymi niż wymienieni w art. 28 ust. 1 umowę dzierżawy na okres nie krótszy niż 30 lat, której przedmiotem są nieruchomości, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, objęte decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego.
 

2. Czynsz dzierżawny określony w umowie, o której mowa w ust. 1, ustala się w wysokości nieodbiegającej od typowych na obszarze danego województwa.
    
3. W umowie, o której mowa w ust. 1, zastrzega się karę umowną w wysokości iloczynu okresu, na który zawierana jest umowa i rocznego czynszu dzierżawnego na wypadek wykorzystywania przez dzierżawcę nieruchomości objętej umową na cele inne niż lotnisko użytku publicznego. Wykorzystywanie przez dzierżawcę nieruchomości objętej umową na cele inne niż lotnisko użytku publicznego skutkuje również jej niezwłocznym wypowiedzeniem.
    
4. Dzierżawca ustanawia zabezpieczenie na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego na wypadek konieczności zapłaty kary umownej, o której mowa w ust. 3, w postaci zabezpieczenia rzeczowego na majątku własnym, weksla in blanco lub zabezpieczenia udzielonego przez inny podmiot.
    
5. Umowa, o której mowa w ust. 1, naruszająca przepisy ust. 2–4 jest nieważna.
    
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio do nieruchomości objętych ostateczną decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.