O usługach płatniczych
Artykuł 76.

1. Krajowa instytucja płatnicza jest obowiązana posiadać w każdym czasie fundusze własne dostosowane do rozmiaru prowadzonej działalności i rodzaju usług płatniczych, jakie może świadczyć na podstawie posiadanego zezwolenia.
 

2. Fundusze własne krajowej instytucji płatniczej obejmują:
    
   1. kapitał założycielski instytucji płatniczej;
       
   2. kapitał z aktualizacji wyceny rzeczowych aktywów trwałych;
       
   3. niepodzielony zysk z lat ubiegłych;
       
   4. zysk w trakcie zatwierdzania oraz zysk netto bieżącego okresu sprawozdawczego, obliczone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, pomniejszone o wszelkie przewidywane obciążenia i dywidendy, w kwotach nie większych niż kwoty zysku zweryfikowane przez biegłych rewidentów.
       
3. Fundusze własne pomniejsza się o:
    
   1. akcje lub udziały własne posiadane przez instytucję płatniczą, wycenione według wartości bilansowej, pomniejszone o odpisy spowodowane trwałą utratą ich wartości;
       
   2. wszelkie zobowiązania z tytułu akcji uprzywilejowanych;
       
   3. wartości niematerialne i prawne wycenione według wartości bilansowej;
       
   4. stratę z lat ubiegłych;
       
   5. stratę w trakcie zatwierdzania;
       
   6. stratę netto bieżącego okresu.
       
   3a. Udział środków niepieniężnych w środkach finansowych na pokrycie funduszy własnych krajowej instytucji płatniczej nie może przekroczyć 20%.
    
4. Wysokość funduszy własnych krajowej instytucji płatniczej nie może być niższa od wyższej z wartości:
    
   1. minimalnej wartości kapitału założycielskiego wymaganego zgodnie z art. 64 ust. 1 pkt 1, albo
       
   2. kwoty obliczonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 6.
       
5. W przypadku gdy instytucja płatnicza udziela kredytów płatniczych, o których mowa w art. 74 ust. 3, wymóg, o którym mowa w ust. 4, zwiększa się o 5% całkowitej wartości kredytów udzielonych w ciągu ostatniego roku obrotowego.
    
6. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii KNF, określi, w drodze rozporządzenia, metodę obliczania kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2, uwzględniając łączną wartość transakcji płatniczych wykonanych w ciągu ostatniego roku obrotowego przez krajową instytucję płatniczą i rodzaj usług płatniczych, jakie krajowa instytucja płatnicza może świadczyć na podstawie posiadanego zezwolenia.
    
7. KNF może, w drodze decyzji, na podstawie analizy ryzyka strat oraz oceny procesów zarządzania ryzykiem i mechanizmów kontroli wewnętrznej krajowej instytucji płatniczej:
    

1. zażądać od krajowej instytucji płatniczej zwiększenia wysokości funduszy własnych, jednak do wysokości nie większej niż 120% kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2;
    
2. zezwolić krajowej instytucji płatniczej na zmniejszenie wysokości funduszy własnych, jednak do wysokości nie mniejszej niż 80% kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2.