O wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej
Artykuł 166.

1. Kwalifikacja dziecka do przysposobienia krajowego obejmuje:
 

1. diagnozę psychologiczną dziecka;
    
2. określenie specyfiki potrzeb dziecka w kontekście prawidłowego doboru rodziny;
    
3. dokonywaną przez psychologa ocenę stopnia możliwości nawiązania przez dziecko więzi emocjonalnej w nowej rodzinie;
    
4. ustalenie sytuacji prawnej rodzeństwa dziecka;
    
5. dokonywaną przez psychologa analizę aktualnych więzi dziecka z bliskimi mu osobami;
    
6. analizę całościowej sytuacji dziecka w celu zbadania, czy przysposobienie leży w jego najlepszym interesie, dokonywaną na podstawie opinii, o których mowa w art. 139a ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5.
    

1a. Kwalifikacja dziecka do przysposobienia międzynarodowego obejmuje:
 

1. dokonywaną przez psychologa ocenę stopnia możliwości nawiązania przez dziecko więzi emocjonalnej w rodzinie mającej miejsce zamieszkania poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
    
2. analizę całościowej sytuacji dziecka w celu zbadania, czy przysposobienie międzynarodowe leży w jego najlepszym interesie, dokonywaną na podstawie opinii, o której mowa w art. 139a ust. 1 pkt 3;
    
3. analizę prawidłowości prowadzenia poszukiwania kandydata do przysposobienia na terenie kraju.
    

2. Przy kwalifikowaniu dziecka do przysposobienia ośrodek adopcyjny współpracuje w szczególności z asystentem rodziny, a w przypadku gdy rodzinie dziecka nie został przydzielony asystent rodziny – z podmiotem organizującym pracę z rodziną, koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej, organizatorem rodzinnej pieczy zastępczej, placówkami opiekuńczo-wychowawczymi, regionalnymi placówkami opiekuńczo-terapeutycznymi, interwencyjnymi ośrodkami preadopcyjnymi, podmiotami leczniczymi, placówkami oświatowymi, jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej, sądami oraz Policją.