O zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
Artykuł 31.

1. Usługę transgraniczną w zawodzie regulowanym albo działalności regulowanej może świadczyć usługodawca, który posiada kwalifikacje zawodowe do wykonywania danego zawodu albo do podejmowania lub wykonywania danej działalności w państwie usługodawcy, jeżeli zawód albo działalność:
 

1. są regulowane w państwie usługodawcy albo
    
2. nie są regulowane w państwie usługodawcy, a usługodawca:
    
   1. wykonywał ten zawód albo tę działalność w co najmniej jednym państwie członkowskim przez co najmniej rok w okresie ostatnich dziesięciu lat albo
       
   2. ukończył kształcenie regulowane.
       

2. Od usługodawcy nie wymaga się:
    
   1. posiadania prawa wykonywania zawodu regulowanego albo działalności regulowanej przyznanego na podstawie decyzji, o której mowa w art. 7;
       
   2. członkostwa w organizacji zawodowej;
       
   3. rejestracji w organizacji zawodowej albo wpisu do rejestru zawodowego prowadzonego przez uprawniony organ;
       
   4. rejestracji działalności w systemie ubezpieczeń społecznych w celu dokonywania rozliczeń związanych ze świadczeniem usługi transgranicznej na rzecz osób ubezpieczonych – przy czym usługodawca jest obowiązany poinformować Zakład Ubezpieczeń Społecznych o zamiarze świadczenia usługi transgranicznej przed jego rozpoczęciem, a w nagłych przypadkach o świadczeniu usługi transgranicznej po jego zakończeniu.

3. Do usługodawcy stosuje się:
    

1. przepisy prawa polskiego regulujące sposób wykonywania danego zawodu regulowanego albo działalności regulowanej, które są w sposób bezpośredni i szczególny związane z ochroną i bezpieczeństwem konsumentów, w szczególności dotyczące:
    
   1. definicji zawodu albo działalności,
       
   2. używania tytułów zawodowych,
       
   3. poważnych uchybień zawodowych;
       
2. przepisy dyscyplinarne obowiązujące osoby wykonujące dany zawód.