O zawodzie fizjoterapeuty
Artykuł 38.

1. Program specjalizacji zawiera:

1. założenia organizacyjno-programowe, określające:
   
   
   1. cele szkolenia,
       
   2. uzyskane kompetencje zawodowe,
       
   3. sposób organizacji szkolenia specjalizacyjnego;
       
2. okres szkolenia specjalizacyjnego, w tym liczbę godzin stażu podstawowego;
    
3. szczegółowy zakres wymaganej wiedzy teoretycznej i wykaz umiejętności praktycznych będących przedmiotem szkolenia specjalizacyjnego;
    
4. moduły szkolenia specjalizacyjnego oraz formy i metody kształcenia stosowane w ramach modułów, w tym:
   
   
   1. kursy obejmujące szczegółowy zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych będących przedmiotem kursu, zwane dalej „kursami”, oraz ich wymiar godzinowy, w tym kurs w zakresie prawa medycznego,
       
   2. staże kierunkowe obejmujące określony zakres wymaganych umiejętności praktycznych będących przedmiotem stażu kierunkowego oraz miejsce, liczbę godzin i sposób zaliczenia poszczególnych staży kierunkowych;
       
5. formy i metody samokształcenia, w tym przygotowanie opracowań teoretycznych, pracy poglądowej lub pracy oryginalnej, której temat odpowiada programowi specjalizacji;
    
6. metody oceny wiedzy teoretycznej i nabytych umiejętności praktycznych, w tym:
   
   
   1. kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej objętej programem danego modułu,
       
   2. sprawdzian z zakresu określonego programem kursu,
       
   3. kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej i sprawdzian umiejętności praktycznych objętych programem stażu kierunkowego,
       
   4. ocenę złożonych opracowań teoretycznych, pracy poglądowej lub pracy oryginalnej.
       

2. Program specjalizacji określa ponadto standardy kształcenia szkolenia specjalizacyjnego, uwzględniając dane dotyczące:
   
   
   1. liczby i kwalifikacji kadry dydaktycznej;
       
   2. bazy dydaktycznej do realizacji programu kursów i staży kierunkowych;
       
   3. sposobu realizacji programu specjalizacji, w tym oceny wiedzy i umiejętności praktycznych;
       
   4. wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia.
       
3. Program specjalizacji oraz uzupełniający program specjalizacji opracowuje zespół ekspertów powołany przez dyrektora CMKP.
    
4. W skład zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 3, powołuje się:
   
   
   1. konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
       
   2. przedstawiciela stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego statutu towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającego specjalistów w dziedzinie fizjoterapii, który posiada tytuł specjalisty w tej dziedzinie albo dziedzinie pokrewnej;
       
   3. przedstawiciela KRF, który posiada tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej;
       
   4. dwie osoby posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii lub legitymujące się dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie zgłoszone przez konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego.
       
5. Opracowane przez zespół ekspertów, o którym mowa w ust. 4, i zredagowane przez CMKP programy, o których mowa w ust. 3, zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.
    
6. CMKP publikuje programy, o których mowa w ust. 3, zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw zdrowia na swojej stronie internetowej.
    
7. Programy, o których mowa w ust. 3, aktualizuje, zgodnie z postępem wiedzy, zespół ekspertów, o którym mowa w ust. 3. Programy redaguje CMKP i zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.
    
8. Fizjoterapeuta posiadający odpowiednią specjalizację I stopnia uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów odbywa szkolenie specjalizacyjne według uzupełniającego programu specjalizacji, który jest dostosowany do zakresu wiedzy teoretycznej i umiejętności objętych programem specjalizacji I stopnia i spełnia warunki, o których mowa w ust. 1 i 2.