Art. 3 Prawo konsularne
Prawo konsularne
Artykuł 3.
1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
- państwie przyjmującym – oznacza to państwo przyjmujące w rozumieniu Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 13, poz. 98);
- okręgu konsularnym − oznacza to obszar wykonywania funkcji konsularnych w rozumieniu Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r.;
- personelu dyplomatyczno-konsularnym – oznacza to personel dyplomatyczno-konsularny w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403, z późn. zm.2));
- urzędzie konsularnym – oznacza to konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat albo agencję konsularną, jak też wydział konsularny lub inną komórkę organizacyjną wyodrębnioną w strukturze przedstawicielstwa dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej, obsługujące konsula;
- pracowniku konsularnym – oznacza to członka personelu pomocniczego, w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej, w urzędzie konsularnym.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o obywatelach polskich, odnosi się to, z wyłączeniem art. 20, art. 26 ust. 1, art. 36, art. 39, art. 48 i art. 120, odpowiednio do osób prawnych i jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, które mają siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.