Prawo o prokuraturze
Artykuł 75.

§ 1. Na stanowisko prokuratora może być powołany ten, kto:
 

1. posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich, a także nie był prawomocnie skazany za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego;
    
2. jest nieskazitelnego charakteru;
    
3. ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Polsce;
    
4. jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków prokuratora;
    
5. ukończył 26 lat;
    
6. złożył egzamin prokuratorski lub sędziowski;
    
7. był zatrudniony na stanowisku asesora prokuratorskiego lub sądowego co najmniej rok albo odbył w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury okres służby przewidziany w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych;
    
8. nie pełnił służby zawodowej, nie pracował lub nie był współpracownikiem organów bezpieczeństwa państwa, wymienionych w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2016 r. poz. 152), ani też nie był sędzią, który orzekając uchybił godności urzędu sprzeniewierzając się niezawisłości sędziowskiej, co zostało stwierdzone prawomocnym orzeczeniem.
    

§ 2. Wymagania, o których mowa w § 1 pkt 6 i 7, nie dotyczą:
 

1. profesorów i doktorów habilitowanych nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytutach naukowo-badawczych i innych placówkach naukowych;
    
2. sędziów;
    
3. adwokatów, radców prawnych oraz prezesa, wiceprezesa, starszego radcy i radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, którzy wykonywali ten zawód lub zajmowali takie stanowisko przez co najmniej 3 lata.

§ 3. Wymagania, o których mowa w § 1 pkt 7, nie dotyczą notariuszy.