Prawo wodne
Artykuł 227.

1. Utrzymywanie publicznych śródlądowych wód powierzchniowych oraz morskich wód wewnętrznych polega także na zachowaniu stanu dna lub brzegów oraz na remoncie lub konserwacji istniejących budowli regulacyjnych.

2. Utrzymywanie wód, o których mowa w ust. 1, ma na celu zapewnienie:
   
   
   1. ochrony przed powodzią lub usuwania skutków powodzi,
       
   2. spływu lodu oraz przeciwdziałania powstawaniu niekorzystnych zjawisk lodowych,
       
   3. warunków umożliwiających korzystanie z wód, w tym utrzymywania zwierciadła wody na poziomie umożliwiającym funkcjonowanie urządzeń wodnych, obiektów mostowych, rurociągów, linii energetycznych, linii telekomunikacyjnych oraz innych urządzeń,
       
   4. warunków eksploatacyjnych śródlądowych dróg wodnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej,
       
   5. działania urządzeń wodnych, w szczególności ich odpowiedniego stanu technicznego i funkcjonalnego
       

 - i nie powinno uniemożliwić osiągnięcia celów środowiskowych określonych w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, przy uwzględnieniu dopuszczalności nieosiągnięcia celów środowiskowych, o której mowa w art. 66.

3. Utrzymywanie wód, o których mowa w ust. 1, jest realizowane przez:
   
   
   1. wykaszanie roślin z dna oraz brzegów śródlądowych wód powierzchniowych;
       
   2. usuwanie roślin pływających i korzeniących się w dnie śródlądowych wód powierzchniowych;
       
   3. usuwanie drzew i krzewów porastających dno oraz brzegi śródlądowych wód powierzchniowych;
       
   4. usuwanie ze śródlądowych wód powierzchniowych przeszkód naturalnych oraz wynikających z działalności człowieka;
       
   5. zasypywanie wyrw w brzegach i dnie śródlądowych wód powierzchniowych oraz ich zabudowę biologiczną;
       
   6. udrażnianie śródlądowych wód powierzchniowych przez usuwanie zatorów utrudniających swobodny przepływ wód oraz usuwanie namułów i rumoszu;
       
   7. remont lub konserwację stanowiących własność właściciela wód:
      
      
      1. ubezpieczeń w obrębie urządzeń wodnych,
          
      2. budowli regulacyjnych;
          
   8. rozbiórkę lub modyfikację tam bobrowych oraz zasypywanie nor bobrów lub nor innych zwierząt w brzegach śródlądowych wód powierzchniowych.
       
4. Zakłady, które przez wprowadzanie ścieków do wód albo w inny sposób przyczyniają się do wzrostu kosztów utrzymania tych wód, ponoszą taką część kosztów, w jakiej nastąpił ten wzrost.
    
5. Podziału kosztów, na wniosek właściciela wód, dokonuje, w drodze decyzji, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej. Wniosek zawiera uzasadnienie wzrostu kosztów.
    
6. We wniosku, o którym mowa w ust. 5, właściciel wód wskazuje zakłady przyczyniające się do wzrostu kosztów oraz określa zakres odnoszonych korzyści i proponowaną wielkość udziału w kosztach.
    
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w drodze decyzji, stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 5, jeżeli stwierdzi trwałe ustanie przyczyny wzrostu kosztów utrzymania wód.