O Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji
Artykuł 364.

W ustawie z dnia 12 lutego 2010 r. o rekapitalizacji niektórych instytucji finansowych (Dz. U. poz. 226, z 2011 r. poz. 196, z 2013 r. poz. 1012 oraz z 2015 r. poz. 1513 i 1844) wprowadza się następujące zmiany:
 

1. w tytule ustawy ogólne określenie przedmiotu ustawy otrzymuje brzmienie: „o rekapitalizacji niektórych instytucji oraz o rządowych instrumentach stabilizacji finansowej”;
    
2. art. 1 i art. 2 otrzymują brzmienie:
   
   „Art. 1. 1. Ustawa określa zasady, warunki i tryb rekapitalizacji niektórych instytucji oraz zastosowania rządowych instrumentów stabilizacji finansowej.
    
   1. Rekapitalizacja polega na udzielaniu przez Skarb Państwa gwarancji zwiększenia funduszy własnych instytucji.
       
   2. Rządowymi instrumentami stabilizacji finansowej są:
       
   1. publiczny instrument wsparcia kapitałowego;
       
   2. tymczasowe przejęcie instytucji i instytucji finansowych przez Skarb Państwa.
       

 

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

 

 

 

1. bank – bank krajowy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, z późn. zm.27));
    
2. dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej z państwa członkowskiego – dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej z państwa członkowskiego, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 32 rozporządzenia 575/2013;
    
3. dominująca finansowa spółka holdingowa z państwa członkowskiego – dominującą finansową spółkę holdingową z państwa członkowskiego, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 30 rozporządzenia 575/2013;
    
4. finansowa spółka holdingowa – finansową spółkę holdingową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 20 rozporzą- dzenia 575/2013;
    
5. finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej – finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia 575/2013;
    
6. firma inwestycyjna – firmę inwestycyjną, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia 575/2013, objętą wymogiem dotyczącym kapitału założycielskiego w wysokości 730 000 euro;
    
7. holding mieszany – spółkę holdingową o profilu mieszanym, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 22 rozporządzenia 575/2013;
    
8. instrumenty dodatkowe w kapitale Tier I – instrumenty kapitałowe spełniające warunki określone w art. 52 ust. 1 rozporządzenia 575/2013;
    
9. instrumenty w kapitale podstawowym Tier I – instrumenty kapitałowe spełniające warunki określone w art. 28 ust. 1–4, art. 29 ust. 1–5 lub art. 31 ust. 1 rozporządzenia 575/2013;
    
10. instrumenty w kapitale Tier II – instrumenty kapitałowe lub pożyczki podporządkowane spełniające warunki określone w art. 63 rozporządzenia 575/2013;
     
11. instytucja – instytucję kredytową lub firmę inwestycyjną;
     
12. instytucja finansowa – instytucję finansową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia 575/2013;
     
13. instytucja kredytowa – instytucję kredytową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia 575/2013, z wyjątkiem spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych oraz Banku Gospodarstwa Krajowego;
     
14. kapitał podstawowy Tier I – element funduszy własnych instytucji, o którym mowa w art. 26–50 rozporządzenia 575/2013;
     
15. kapitał Tier II – element funduszy własnych instytucji, o którym mowa w art. 62–71 rozporządzenia 575/2013;
     
16. kryzys systemowy – zakłócenie stabilności systemu finansowego, które może wywołać poważne negatywne skutki dla rynku wewnętrznego i dla gospodarki stwierdzone przez Komitet Stabilności Finansowej;
     
17. państwo członkowskie – państwo członkowskie Unii Europejskiej;
     
18. prawa udziałowe – akcje, prawa poboru w rozumieniu ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.28)), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne i inne zbywalne papiery wartościowe inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego, oraz inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia takich papierów wartościowych;
     

 

 

1. rozporządzenie 575/2013 – rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, str. 1);
    
2. unijna dominująca finansowa spółka holdingowa – dominującą finansową spółkę holdingową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 31 rozporządzenia 575/2013;
    
3. unijna dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej – unijną dominującą finansową spół- kę holdingową o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 33 rozporządzenia 575/2013.”;
    

 

 

 

 

1. po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:
   
   „Art. 2a. 1. Gwarancji zwiększenia funduszy własnych można udzielić tylko instytucji.
    
   1. Rządowe instrumenty stabilizacji finansowej mogą być stosowane w odniesieniu do:
       
      1. instytucji;
          
      2. instytucji finansowej z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego, jeżeli instytucja finansowa jest jednostką zależną instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej, lub spółki, o której mowa w art. 2 pkt 2–5, 7, 20 i 21, i jest objęta nadzorem na zasadzie skonsolidowanej nad jednostką dominującą zgodnie z art. 6–17 rozporządzenia 575/2013;
          
      3. finansowej spółki holdingowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej oraz holdingu mieszanego, z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego;
          
      4. dominującej finansowej spółki holdingowej z państwa członkowskiego, unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej, dominującej finansowej spółki holdingowej z państwa członkowskiego prowadzącej działalność mieszaną, unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej prowadzącej działalność mieszaną.
          
   2. Rządowych instrumentów stabilizacji finansowej nie stosuje się w odniesieniu do banków spółdzielczych oraz firm inwestycyjnych działających w innej formie prawnej niż spółka akcyjna.”;
       
   
    
2. art. 3–7 otrzymują brzmienie:
    

 

„Art. 3. 1. Jeżeli w wyniku testów warunków skrajnych, o których mowa w art. 110t ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.29)) albo w art. 133b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, oceny jakości aktywów lub innych działań nadzorczych Komisja Nadzoru Finansowego zobowiązała instytucję do zwiększenia funduszy własnych zgodnie z art. 138 ust. 1 pkt 1a, 2 i 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 110y ust. 1 pkt 7 i ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, a działania podjęte przez instytucję okazały się nieskuteczne, Skarb Państwa może udzielić tej instytucji gwarancji zwiększenia funduszy własnych, na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, zwanej dalej „gwarancją ostrożnościową”.

 

 

 

 

1. Zwiększenie funduszy własnych objętych gwarancją ostrożnościową polega na emisji akcji skierowanych do jej dotychczasowych akcjonariuszy lub podmiotów trzecich.
    
2. Termin do zapisywania się na akcje nie może być dłuższy niż 14 dni od dnia otwarcia subskrypcji.
    
3. W przypadku subskrypcji zamkniętej, wykonanie prawa poboru następuje w jednym terminie, który wynosi 14 dni od dnia ogłoszenia. Przepisów art. 435 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.
    

 

Art. 4. 1. Gwarancja ostrożnościowa może być udzielona wyłącznie instytucji wypłacalnej, jeżeli w chwili jej udzielenia nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 101 ust. 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. poz. 996), a wobec akcjonariuszy i wierzycieli podporządkowanych instytucji zostały zastosowane środki podziału obciążeń, zgodnie z umową, o której mowa w art. 6 ust. 5.

 

 

 

1. Wykonanie umowy gwarancji ostrożnościowej następuje, gdy akcje wyemitowane przez instytucję w całości lub w części nie znajdą nabywców wśród dotychczasowych akcjonariuszy lub podmiotów trzecich.
    
2. Wysokość gwarancji ostrożnościowej nie może być wyższa niż kwota zwiększenia funduszy własnych okreś- lona przez Komisję Nadzoru Finansowego.
    
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki podziału obciążeń przez akcjonariuszy i wierzycieli podporządkowanych, uwzględniając potrzebę zapewnienia zgodności szczegółowych warunków podziału obciążeń z unijnymi ramami pomocy państwa.
    

 

Art. 5. 1. Wykonanie gwarancji ostrożnościowej następuje:

 

1. w przypadku gdy dotychczasowi akcjonariusze lub podmioty trzecie objęły nie więcej niż 50% wielkości emisji akcji – przez objęcie całości lub części wyemitowanych akcji;
    
2. w przypadku gdy dotychczasowi akcjonariusze lub podmioty trzecie objęły więcej niż 50% wielkości emisji akcji – przez objęcie akcji o łącznej wartości nominalnej stanowiącej różnicę między wysokością gwarancji ostrożnościowej oraz łączną wartością akcji objętych przez dotychczasowych akcjonariuszy lub podmioty trzecie.
    

2. Szczegółowe warunki wykonania gwarancji, w tym warunki emisji akcji instytucji finansowej oraz ich obję- cia przez Skarb Państwa, określa umowa, o której mowa w art. 6 ust. 5.

Art. 6. 1. Gwarancji ostrożnościowej może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji.

 

 

 

 

1. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
    
   1. nazwę instytucji;
       
   2. przedmiot gwarancji ostrożnościowej;
       
   3. wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji ostrożnościowej;
       
   4. informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej instytucji, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.
       
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela gwarancji ostrożnościowej w drodze umowy, po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określając jej warunki oraz wysokość. W przypadku banków minister właściwy do spraw instytucji finansowych zasięga również opinii Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, natomiast w przypadku firm inwestycyjnych – opinii Prezesa Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych.
    
3. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji ostrożnościowej pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową. Walne zgromadzenie zwołuje się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o zwołaniu walnego zgromadzenia. Przepisu art. 402 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.
    
4. Umowa gwarancji ostrożnościowej w szczególności:
    
   1. zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach tej instytucji;
       
   2. określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji oraz warunki ich emisji;
       
   3. określa wysokość udzielonej gwarancji ostrożnościowej;
       
   4. wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji;
       
   5. określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;
       
   6. określa ograniczenia w zakresie polityki wynagrodzeń wobec członków organów instytucji oraz kadry kierowniczej;
       
   7. wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu, umowy spółki i innych regulacji wewnętrznych instytucji do postanowień umowy gwarancji ostrożnościowej;
       
   8. określa sposób rozliczenia straty instytucji za okresy ubiegłe;
       
   9. określa warunki podziału obciążeń przez akcjonariuszy i wierzycieli podporządkowanych instytucji.
       
5. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu tej instytucji.
    
6. Odmowa udzielenia gwarancji ostrożnościowej nie stanowi podstawy roszczeń instytucji ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.
    

 

Art. 7. 1. Zwiększenie funduszy własnych w wyniku wykonania gwarancji ostrożnościowej następuje z dniem objęcia akcji przez Skarb Państwa. Przepisu art. 441 § 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.

 

 

 

 

1. Prawa z objętych przez Skarb Państwa akcji, o których mowa w art. 5, wykonuje minister właściwy do spraw instytucji finansowych.
    
2. Akcje objęte przez Skarb Państwa w wyniku wykonania gwarancji ostrożnościowej są uprzywilejowane co do głosu i przyznają 2 głosy na akcję podczas głosowania uchwały o podziale zysku.
    
3. Do objęcia akcji instytucji przez Skarb Państwa w wyniku wykonania gwarancji ostrożnościowej przepisów art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, art. 69 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1382, z 2015 r. poz. 978, 1260 i 1844 oraz z 2016 r. poz. 615 i 996) oraz art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nie stosuje się.”;
    
   1. uchyla się art. 8;
       
   2. art. 9–13 otrzymują brzmienie:
      
      „Art. 9. 1. W przypadku gdy instytucja nie wywiązuje się z umowy gwarancji ostrożnościowej, minister właściwy do spraw instytucji finansowych może:
       
      1. wystąpić do Komisji Nadzoru Finansowego z wnioskiem o podjęcie wobec tej instytucji środków określonych w art. 138 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 110y ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;
          
      2. przedłożyć posiadane akcje do umorzenia.
          
         1. Umorzenie akcji następuje za wynagrodzeniem ustalonym przez zarząd instytucji zgodnie z art. 10 ust. 2.
             
         2. Umorzenia akcji dokonuje zarząd instytucji w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku przez ministra właś- ciwego do spraw instytucji finansowych. Do umorzenia akcji przepisów art. 359 § 1 zdanie trzecie oraz § 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.
             

 

Art. 10. 1. Do ustalenia ceny sprzedaży akcji instytucji objętych przez Skarb Państwa w wyniku wykonania gwarancji ostrożnościowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2016 r. poz. 981) w zakresie ustalenia ceny akcji w ramach prywatyzacji pośredniej.

 

 

 

 

1. Jeżeli wykup akcji instytucji objętych przez Skarb Państwa w wyniku wykonania gwarancji ostrożnościowej następuje na podstawie uchwały walnego zgromadzenia o przymusowym wykupie akcji, cena akcji jest nie niższa niż najwyższa z wartości:
    
   1. cena ustalona zgodnie z ust. 1;
       
   2. średnia cena rynkowa z okresu 3 miesięcy poprzedzających uchwałę walnego zgromadzenia, w czasie których dokonywany był obrót tymi akcjami na rynku regulowanym;
       
   3. iloczyn ceny objęcia tych akcji i współczynnika korygującego.
       
2. Za średnią cenę rynkową, o której mowa w ust. 2, uważa się cenę będącą średnią arytmetyczną ze średnich, dziennych cen ważonych wolumenem obrotu.
    
3. Przepisu art. 418 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.
    

 

Art. 11. 1. Skuteczność gwarancji ostrożnościowej jest uzależniona od wniesienia przez instytucję opłaty prowizyjnej od tej gwarancji.

 

 

 

 

1. Opłata prowizyjna jest naliczana od objętej gwarancją ostrożnościową kwoty zobowiązania.
    
2. Opłata prowizyjna od gwarancji ostrożnościowej jest wpłacana na rachunek rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa prowadzony przez Bank Gospodarstwa Krajowego.
    

 

Art. 12. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, sposób wyznaczenia współczynnika korygującego oraz naliczania i pobierania opłaty prowizyjnej od gwarancji ostrożnościowej oraz wysokość tej opłaty, uwzględniając:

 

 

 

 

1. uzależnienie wysokości opłaty prowizyjnej od okresu, na który jest udzielana gwarancja ostrożnościowa;
    
2. ryzyko związane z działalnością instytucji będącej beneficjentem gwarancji ostrożnościowej;
    
3. ustalenie stawek opłaty prowizyjnej od gwarancji ostrożnościowej, której udzielenie nie stanowi pomocy pań- stwa w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej.
    

 

Art. 13. Do gwarancji ostrożnościowej nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2015 r. poz. 1052 i 1854), z wyjątkiem art. 31 tej ustawy.”;