O nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansow
Artykuł 50.

1. Bufor ryzyka systemowego jest obliczany zgodnie z art. 92 rozporządzenia 575/2013 w odniesieniu do kwoty ekspozycji na ryzyko instytucji, wobec których bufor ryzyka systemowego ma mieć zastosowanie zgodnie z ust. 8, na zasadzie indywidualnej, skonsolidowanej lub subskonsolidowanej.
 

2. Bufor ryzyka systemowego jest określany na poziomie co najmniej 1% i może być zmieniony o 0,5 punktu procentowego lub wielokrotność 0,5 punktu procentowego, z tym że w przypadku podwyższenia tego bufora o więcej niż 0,5 punktu procentowego określa się harmonogram, zgodnie z którym instytucje powinny osiągnąć podwyższony poziom tego bufora.
    
3. Wysokość bufora ryzyka systemowego wobec instytucji, o których mowa w art. 47, może być zróżnicowana w zależności od stwarzanego niecyklicznego ryzyka systemowego lub narażenia na nie.
    
4. W przypadku gdy wskaźnik bufora ryzyka systemowego określony zgodnie z ust. 8 przyjmuje wartość na poziomie do 3% i obejmuje ekspozycje znajdujące się w państwach członkowskich innych niż Rzeczpospolita Polska, ten wskaźnik powinien być określony w tej samej wysokości w odniesieniu do wszystkich ekspozycji znajdujących się na terytorium Unii Europejskiej.
    
5. Określenie wskaźnika bufora ryzyka systemowego na poziomie od 3% do 5% może nastąpić po:
    
   1. otrzymaniu opinii Komisji Europejskiej; w przypadku gdy opinia jest negatywna, minister właściwy do spraw instytucji finansowych uwzględnia tę opinię albo informuje Komisję Europejską, za pośrednictwem Komitetu, o przyczynach jej nieuwzględnienia;
       
   2. wydaniu przez Komisję Europejską i Europejską Radę do spraw Ryzyka Systemowego zalecenia dotyczącego ustalenia bufora – jeżeli wymóg utrzymania bufora ryzyka systemowego obejmuje jednostkę zależną jednostki dominującej, która ma siedzibę w innym państwie członkowskim;
       
   3. podjęciu decyzji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, w przypadku skierowania sprawy do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego, zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1093/2010 – jeżeli wymóg utrzymania bufora ryzyka systemowego obejmuje jednostkę zależną jednostki dominującej, która ma siedzibę w innym państwie członkowskim.
       
6. Określenie wskaźnika bufora ryzyka systemowego na poziomie przekraczającym 5% następuje po udzieleniu przez Komisję Europejską zgody na:
    
   1. przyjęcie proponowanego poziomu wskaźnika bufora ryzyka systemowego;
       
   2. objęcie wymogiem utrzymania bufora ryzyka systemowego określonego rodzaju ekspozycji znajdujących się w państwach członkowskich innych niż Rzeczpospolita Polska.
       
7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych co najmniej raz na dwa lata ocenia adekwatność wysokości wskaźnika bufora ryzyka systemowego oraz rodzaje ekspozycji, do których ma on zastosowanie, biorąc pod uwagę rekomendacje Komitetu.
    
8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić, w drodze rozporządzenia:
    
   1. wskaźnik bufora ryzyka systemowego;
       
   2. rodzaje ekspozycji, do których ma zastosowanie bufor ryzyka systemowego, oraz państwa, w których one się znajdują;
       
   3. kategorie instytucji, do których ma zastosowanie bufor ryzyka systemowego;
       
   4. dzień, od którego instytucje stosują bufor ryzyka systemowego;
       
   5. harmonogram, o którym mowa w ust. 2.
       
9. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, minister właściwy do spraw instytucji finansowych bierze pod uwagę:
    

1. rekomendację Komitetu dotyczącą:
    
   1. wysokości wskaźnika bufora ryzyka systemowego,
       
   2. rodzajów ekspozycji, do których ma on zastosowanie,
       
   3. kategorii instytucji, do których ma on zastosowanie
      
      – wydaną po przeprowadzonej przez Komitet analizie w zakresie wywierania przez bufor ryzyka systemowego nieproporcjonalnych i niekorzystnych skutków dla całości lub części systemu finansowego przez tworzenie przeszkód dla funkcjonowania rynku wewnętrznego Unii Europejskiej;
       
2. opinię, zalecenie lub decyzję, o których mowa w ust. 5, w przypadku ich wydania;
    
3. potrzebę zapobiegania długoterminowemu niecyklicznemu ryzyku systemowemu nieobjętemu rozporządzeniem 575/2013 i ograniczania tego ryzyka, a także rekomendację Komitetu w tym zakresie.