O uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia
Artykuł 47.

1. Minister właściwy do spraw zdrowia na wniosek osoby, która uzyskała tytuł specjalisty za granicą, może uznać ten tytuł za równoważny z tytułem specjalisty w dziedzinie ochrony zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały spełnione następujące warunki:

1. czas szkolenia specjalizacyjnego odbytego za granicą nie odbiega od czasu określonego w programie szkolenia specjalizacyjnego w danej dziedzinie ochrony zdrowia odbywanego w Rzeczypospolitej Polskiej;
    
2. program szkolenia specjalizacyjnego odbytego za granicą w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej oraz umiejętno- ści praktycznych odpowiada w istotnych elementach programowi szkolenia specjalizacyjnego w danej dziedzinie ochrony zdrowia odbywanego w Rzeczypospolitej Polskiej.
    

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się za pośrednictwem dyrektora CMKP.
    
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
   
   
   1. imię (imiona) i nazwisko wnioskodawcy;
       
   2. datę i miejsce urodzenia;
       
   3. numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz państwo jego wydania;
       
   4. obywatelstwo (obywatelstwa);
       
   5. adres do korespondencji oraz numer telefonu i adres poczty elektronicznej, jeżeli posiada;
       
   6. określenie przedmiotu wniosku;
       
   7. nazwę ukończonej uczelni oraz uzyskany tytuł zawodowy;
       
   8. informację o:
      
      
      1. posiadanym stopniu lub tytule naukowym,
          
      2. posiadanych tytułach specjalisty,
          
      3. aktualnym miejscu zatrudnienia.
          

4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się, wraz z tłumaczeniem na język polski:

5. Minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji, uznaje albo odmawia uznania tytułu specjalisty w danej dziedzinie ochrony zdrowia uzyskanego za granicą, na podstawie opinii zespołu ekspertów, o którym mowa w art. 5 ust. 1, a w przypadku konieczności odbycia stażu uzupełniającego, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, na podstawie opinii zawodowej, o której mowa w ust. 11.

6. Opinia, o której mowa w ust. 5, jest sporządzana na podstawie oceny merytorycznej wniosku, o którym mowa w ust. 1. W wyniku dokonania oceny zespół ekspertów, o którym mowa w art. 5 ust. 1, może wnioskować o:
   
   
   1. uznanie tytułu specjalisty;
       
   2. uznanie tytułu specjalisty po odbyciu stażu uzupełniającego w jednostce szkolącej wskazanej w tej opinii, którego zakres merytoryczny określa w indywidualnych przypadkach zespół ekspertów;
       
   3. uznanie tytułu specjalisty po złożeniu PESoz;
       
   4. odmowę uznania tytułu specjalisty.
       
7. W sprawach, o których mowa w ust. 1, zespół ekspertów, o którym mowa w art. 5 ust. 1, zbiera się w miarę potrzeby, nie rzadziej jednak niż raz na kwartał.
    
8. Dyrektor CMKP w terminie 7 dni roboczych od dnia otrzymania opinii, o której mowa w ust. 5, przekazuje tę opinię wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, oraz dokumentami, o których mowa w ust. 4, do ministra właściwego do spraw zdrowia.
    
9. W przypadku gdy opinia, o której mowa w ust. 5, zawiera wskazanie do odbycia stażu uzupełniającego, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, minister właściwy do spraw zdrowia kieruje osobę, o której mowa w ust. 1, do odbycia tego stażu, z uwzględnieniem czasu trwania i zakresu merytorycznego tego stażu oraz wskazuje jednostkę szkolącą, w której staż uzupełniający ma być odbyty.
    
10. Osoba, o której mowa w ust. 1, odbywa staż uzupełniający, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, na podstawie umowy o odbycie stażu uzupełniającego zawartej z jednostką szkolącą, na warunkach określonych w tej umowie.
     
11. Staż uzupełniający, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, kończy się uzyskaniem opinii zawodowej wystawianej przez kierownika właściwej komórki organizacyjnej jednostki szkolącej.
     
12. Dyrektor CMKP zamieszcza w SMK informację o decyzji, o której mowa w ust. 5, podając:
     

1. numer decyzji;
    
2. datę jej wydania;
    
3. imię (imiona) i nazwisko osoby, której decyzja dotyczy;
    
4. obywatelstwo (obywatelstwa) osoby, której decyzja dotyczy;
    
5. nazwę państwa, w którym uzyskano tytuł specjalisty;
    
6. przedmiot decyzji;
    
7. rodzaj rozstrzygnięcia;
    
8. określenie organu wydającego decyzję.