O zasadach finansowania nauki
Artykuł 26.

1. Finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa.
 

2. Minister właściwy do spraw nauki w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” ogłasza komunikaty o ustanowieniu programu i przedsięwzięcia, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.
    
3. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia:
    
   1. programy lub przedsięwzięcia, w ramach których będzie udzielana pomoc publiczna lub pomoc de minimis,
       
   2. warunki i tryb przyznawania oraz rozliczania pomocy, o której mowa w pkt 1, w tym:
       
      1. przeznaczenie pomocy,
          
      2. rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,
          
   3. sposób kumulowania pomocy, o której mowa w pkt 1,
       
   4. maksymalne wielkości pomocy, o której mowa w pkt 1,
       
   5. maksymalną intensywność pomocy, o której mowa w pkt 1,
       
   6. szczegółowy zakres informacji zawartych we wnioskach o przyznanie pomocy oraz w raporcie rocznym i raporcie końcowym z realizacji zadań objętych pomocą, o której mowa w pkt 1

 

– z uwzględnieniem celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa oraz mając na względzie potrzebę uzyskiwania informacji niezbędnych do prawidłowego przyznawania oraz rozliczania pomocy publicznej lub pomocy de minimis.
 

3a. Minister właściwy do spraw nauki ustanawia program „Diamentowy Grant”, o którym mowa w art. 5 pkt 10a ustawy oraz w art. 187a ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane nie więcej niż 100 osobom rocznie, w drodze konkursu ogłaszanego przez Ministra.
 

3b. W konkursie mogą wziąć udział wybitnie uzdolnieni:

 

1) absolwenci studiów pierwszego stopnia, którzy otrzymali tytuł zawodowy licencjata lub inżyniera albo równorzędny w roku ogłoszenia konkursu;
 

2) studenci jednolitych studiów magisterskich lub odpowiednich, którzy ukończyli trzeci rok studiów w roku ogłoszenia konkursu i kontynuują naukę, a w przypadku jednolitych studiów magisterskich trwających 6 lat – studenci, którzy ukończyli czwarty rok studiów w roku ogłoszenia konkursu i kontynuują naukę.
 

3c. Osoby, o których mowa w ust. 3b, spełniają łącznie następujące warunki:
 

1) nie posiadają tytułu zawodowego magistra lub jego odpowiednika;
 

2) nie są laureatami poprzednich edycji konkursu w ramach programu „Diamentowy Grant”;
 

3) posiadają udokumentowaną znajomość co najmniej jednego języka obcego na poziomie nie niższym niż B2 zgodnie z Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego;
 

4) prowadzą zaawansowane badania naukowe i posiadają osiągnięcia naukowe, lub w przypadku kierunków studiów artystycznych posiadają osiągnięcia artystyczne.
 

3d. O przyznanie środków finansowych w ramach programu „Diamentowy Grant” może ubiegać się jednostka naukowa określona w art. 2 pkt 9 lit. a–d, posiadająca kategorię naukową A+, A lub B, w której osoba, o której mowa w ust. 3b i 3c, będzie realizować badania naukowe, a w przypadku studentów, będzie kontynuować naukę na jednolitych studiach magisterskich albo studiach drugiego lub trzeciego stopnia.
 

3e. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia:
 

1) szczegółowe kryteria i tryb przyznawania oraz rozliczania przyznanych środków finansowych w ramach programu „Diamentowy Grant”, w tym tryb:
 

a) oceny wniosków dotyczących zadań przewidzianych do finansowania,
 

b) oceny realizacji finansowanych zadań,
 

c) rozliczania przyznanych środków finansowych,
 

2) szczegółowy zakres informacji zawartych we wnioskach,
 

3) szczegółowy zakres informacji zawartych w raporcie rocznym i raporcie końcowym z wykorzystania środków finansowych, zawierających informacje o realizacji zadań, wraz z rozliczeniem finansowym poniesionych kosztów
 

– mając na uwadze tworzenie warunków rozwoju naukowego i skrócenie ścieżki kariery naukowej wybitnie uzdolnionym absolwentom studiów pierwszego stopnia i studentom jednolitych studiów magisterskich, nieposiadającym tytułu zawodowego magistra, prowadzącym badania naukowe.
 

4. (uchylony)
 

5. Minister przeprowadza, nie rzadziej niż co 4 lata, ewaluację ustanowionych programów lub przedsięwzięć wraz z oceną ich wpływu na rozwój nauki i gospodarki oraz osiąganie celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa.
 

6. Na wniosek Ministra ewaluację może przeprowadzić Komitet Polityki Naukowej. Komitet przedstawia Ministrowi opinię w sprawie osiągnięcia założonych celów programu lub przedsięwzięcia oraz ich wpływu na rozwój nauki, techniki i innowacyjności.
 

7. Na podstawie wyników ewaluacji oraz uwzględniając opinię Komitetu Polityki Naukowej Minister rozstrzyga o:
 

1) zasadności kontynuowania programu lub przedsięwzięcia;
 

2) konieczności i proponowanym zakresie modyfikacji programu lub przedsięwzięcia;
 

3) zakończeniu realizacji programu lub przedsięwzięcia.
 

8. Ewaluację przeprowadza się, uwzględniając kryteria:
 

1) adekwatność planowanych celów programu lub przedsięwzięcia i metod ich wdrażania do założeń polityki naukowej, w tym do Krajowego Programu Badań, o którym mowa w art. 4;
 

2) stopień realizacji zakładanych celów programu lub przedsięwzięcia, skuteczność użytych metod oraz wpływ czynników zewnętrznych na ostateczne efekty programu lub przedsięwzięcia;
 

3) relacje między nakładami i poniesionymi kosztami a osiągniętymi efektami programu lub przedsięwzięcia;
 

4) rzeczywiste efekty programu lub przedsięwzięcia;
 

5) trwałość efektów programu lub przedsięwzięcia w perspektywie średnio- i długookresowej po jego zakończeniu.