O zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020
Artykuł 14.

1. Realizacja programu operacyjnego podlega monitorowaniu przez komitet monitorujący, o którym mowa w art. 47 rozporządzenia ogólnego.
 

2. Komitet monitorujący jest powoływany przez instytucję zarządzającą:
    
   1. w drodze zarządzenia – w przypadku krajowego programu operacyjnego albo
       
   2. w drodze uchwały – w przypadku regionalnego programu operacyjnego.
       
3. Komitetowi monitorującemu przewodniczy przedstawiciel instytucji zarządzającej.
    
4. Instytucja zarządzająca zwraca się pisemnie w szczególności do:
    
   1. ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego,
       
   2. ministrów właściwych ze względu na zakres programu operacyjnego,
       
   3. ogólnopolskich organizacji jednostek samorządu terytorialnego tworzących stronę samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, o której mowa w ustawie z dnia 6 maja 2005 r. o Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz o przedstawicielach Rzeczypospolitej Polskiej w Komitecie Regionów Unii Europejskiej,
       
   4. organizacji związkowych i organizacji pracodawców, reprezentatywnych w rozumieniu ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego, których przedstawiciele wchodzą w skład:
       
      1. Rady Dialogu Społecznego – w przypadku krajowego programu operacyjnego,
          
      2. właściwej wojewódzkiej rady dialogu społecznego – w przypadku regionalnego programu operacyjnego,
          
   5. Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego lub Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich
       

 - o wyznaczenie, z uwzględnieniem zakresu programu operacyjnego, jednego lub więcej przedstawicieli do składu komitetu monitorującego.

 

5. Podmioty, o których mowa w ust. 4, mogą zrezygnować z wyznaczenia przedstawicieli do składu komitetu monitorującego, o czym pisemnie informują instytucję zarządzającą.
    
6. W komitecie monitorującym przedstawiciele:
    
   1. organizacji związkowych, organizacji pracodawców i izb gospodarczych,
       
   2. organizacji pozarządowych, o których mowa w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
       
   3. środowiska naukowego
       
7. stanowią łącznie co najmniej jedną trzecią składu.
    
8. Instytucja zarządzająca określa rodzaj i liczbę organizacji pozarządowych oraz liczbę ich przedstawicieli w składzie komitetu monitorującego.
    
9. Przedstawicieli organizacji pozarządowych do składu komitetu monitorującego wybierają organizacje pozarządowe w sposób określony w art. 48 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia ogólnego.
    
10. Wybór przedstawicieli organizacji pozarządowych do składu komitetu monitorującego, na wniosek instytucji zarządzającej, organizuje:
     
    1. Rada Działalności Pożytku Publicznego, o której mowa w art. 35 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – w odniesieniu do komitetu monitorującego krajowy program operacyjny oraz w odniesieniu do komitetu monitorującego regionalny program operacyjny, jeżeli w danym województwie nie utworzono Wojewódzkiej Rady Działalności Pożytku Publicznego;
        
    2. Wojewódzka Rada Działalności Pożytku Publicznego, o której mowa w art. 41a ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – w odniesieniu do komitetu monitorującego regionalny program operacyjny.
        
11. Komitet monitorujący realizuje w szczególności zadania, o których mowa w art. 49 i art. 110 rozporządzenia ogólnego, w tym zatwierdza kryteria wyboru projektów, uwzględniając art. 125 ust. 3 lit. a rozporządzenia ogólnego.
     
12. Przepisów ust. 2–9 nie stosuje się do programów EWT.