O zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
Artykuł 15.

1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych w stosunku do sprzętu, który został przez niego wprowadzony do obrotu.
 

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonywany przez wprowadzającego sprzęt za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego uznaje się za zrealizowany w ramach art. 62.
    
3. Wprowadzający sprzęt, samodzielnie wykonując obowiązek, o którym mowa w ust. 1:
    
   1. przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne lub
       
   2. wnosi na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego
       

 - łącznie co najmniej 0,1% przychodów netto z tytułu wprowadzania do obrotu sprzętu osiągniętych w poprzednim roku kalendarzowym.

 

4. Wprowadzający sprzęt, który rozpoczyna działalność w danym roku kalendarzowym, oblicza wysokość środków, o których mowa w ust. 3, w odniesieniu do przychodów netto z tytułu wprowadzania do obrotu sprzętu osiągniętych w tym roku kalendarzowym.
    
5. Rozliczenie wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, następuje w terminie do dnia 31 stycznia roku nastę- pującego po roku, w którym wprowadzający sprzęt był obowiązany do przeprowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych.
    
6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za wykonany, jeżeli wprowadzający sprzęt posiada dokumentację potwierdzającą przeznaczenie środków, o których mowa w ust. 3, na publiczne kampanie edukacyjne.
    
7. Wprowadzający sprzęt jest zwolniony z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wysokość środków obliczonych w sposób określony w ust. 3 nie przekracza 100 zł w danym roku kalendarzowym.
    
8. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 7, ma zastosowanie, jeżeli:
    
   1. wprowadzający sprzęt złoży marszałkowi województwa, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku:
       
      1. zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.7)),
          
      2. informacje, których zakres został określony w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a ustawy, o której mowa w lit. a;
          
   2. w odniesieniu do wprowadzającego sprzęt są spełnione warunki dopuszczalności pomocy de minimis określone w obowiązujących przepisach prawa Unii Europejskiej w zakresie pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.
       
9. Wartość pomocy de minimis odpowiada wysokości środków obliczonych zgodnie z ust. 3.
    
10. Zaświadczenia, oświadczenie oraz informacje, o których mowa w ust. 8 pkt 1, mogą być przekazywane za po- średnictwem środków komunikacji elektronicznej.
     
11. W przypadku gdy wprowadzający sprzęt, pomimo ciążącego na nim obowiązku, nie przeznaczył na publiczne kampanie edukacyjne lub nie wniósł środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, albo przeznaczył lub wniósł je w wysokości niższej od należnej, marszałek województwa określa, w drodze decyzji, wysokość zobowiązania z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2.
     
12. Wysokość zobowiązania z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, ulega obniżeniu o kwotę faktycznie przeznaczoną przez wprowadzającego sprzęt na publiczne kampanie edukacyjne, potwierdzoną przez dokumentację, o której mowa w ust. 6.
     
13. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, w wysokości 10% stanowią dochód budżetu samorzą- du województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu tych środków i obsługę administracyjną systemu tych środków.
     
14. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, powiększone o wysokość dochodów z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o wysokość dochodów, o których mowa w ust. 13, marszałek województwa przekazuje, w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
     
15. Do środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.8)), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.