O nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansow
Artykuł 39.

1. Komisja Nadzoru Finansowego, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Komitetu, identyfikuje inną instytucję o znaczeniu systemowym i nakłada na nią bufor innej instytucji o znaczeniu systemowym.
 

2. Komisja Nadzoru Finansowego w uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Komitetu, może uznać, inną instytucję o znaczeniu systemowym za globalną instytucję o znaczeniu systemowym i przyporządkować ją do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3. Komisja, za pośrednictwem Komitetu, powiadamia Europejski Urząd Nadzoru Bankowego o każdej wydanej decyzji, przedstawiając jednocześnie jej uzasadnienie.
    
3. Do wydawanych opinii, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepis art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, z tym że na postanowienie nie służy zażalenie.
    
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, są natychmiast wykonalne.
    
5. Komisja Nadzoru Finansowego ocenia znaczenie systemowe innych instytucji o znaczeniu systemowym na podstawie:
    
   1. wielkości;
       
   2. znaczenia dla gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej lub Unii Europejskiej;
       
   3. znaczenia działalności transgranicznej;
       
   4. wzajemnego powiązania danej instytucji lub danej grupy z systemem finansowym.
       
6. Dokonując oceny, o której mowa w ust. 5, Komisja Nadzoru Finansowego uwzględnia wytyczne Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego wydane w porozumieniu z Europejską Radą do spraw Ryzyka Systemowego zgodnie z art. 16 rozporządzenia 1093/2010 oraz rekomendację Komitetu dotyczącą znaczenia systemowego innych instytucji o znaczeniu systemowym.