O wymianie informacji podatkowych z innymi państwami
Artykuł 44.

1. Raportująca instytucja finansowa nie może przyjąć za podstawę ustalenia rezydencji podatkowej posiadacza rachunku finansowego złożonego oświadczenia o rezydencji podatkowej lub dowodu w postaci dokumentu w przypadku powzięcia wątpliwości co do poprawności i rzetelności danych w nich zawartych.

2. W odniesieniu do nowych rachunków podmiotów raportująca instytucja finansowa w celu ustalenia, czy osoba kontrolująca pasywny NFE jest osobą raportowaną, może przyjąć za podstawę ustalenia rezydencji podatkowej tej osoby oświadczenie o rezydencji podatkowej posiadacza rachunku albo takiej osoby kontrolującej.
    
3. W odniesieniu do istniejących rachunków podmiotów raportująca instytucja finansowa może przyjąć jako dowód w postaci dokumentu klasyfikację określoną przez tę instytucję z wykorzystaniem znormalizowanego systemu kodowania działalności gospodarczej, przyjętą i wdrożoną przed dniem identyfikacji istniejącego rachunku, zgodnie z jej praktyką biznesową do celów procedur z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu lub do innych celów określonych w przepisach odrębnych, pod warunkiem braku wątpliwości co do poprawności i rzetelności tej klasyfikacji.